حدیث زیبایی را که در کتاب شریف کافی راجع به سجده و ارتباط با خدا آمده است، برای شما عرض می‌کنم.
پیامبر خدا صلوات الله و سلامه علیه داشتند اتاق‌های خودشان را با دست مبارکشان تعمیر می‌کردند. مرد عربی عبور می‌کرد که گفت یا رسول الله! اجازه می‌دهید من هم در تعمیر اتاق به شما کمک کنم؟ حضرت فرمودند: «هر طور که دوست داری».
مرد با عشق و علاقه تعمیر را انجام داد. کمک پیامبر (ص) کرد و وقتی کارش تمام شد، پیغمبر (ص) فرمودند: «حاجتت چیست؟» شما محبّتی کردید، دست شما درد نکند. حدا قوّت، به قول ما ایرانی‌ها خسته نباشید، حالا بگو حاجتت چیست؟ مرد یک کلمه‌ی خیلی زیبا گفت؛ قال: الجَنّه، یا رسول الله! بهشت می‌خواهم. خوب چند ساعتی یک اتاق تعمیر کرده است، و در مقابل بهشت از پیغمبر می‌خواهد!
«فَأَطْرَقَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)»، پیغمبر یک مقداری تأمّل کردند، فکر کردند، بعد فرمودند: «نَعَم». بهشت را به تو می دهیم؛ ولی این قسمت حدیث را خواهش می‌کنم شما عزیزان شنونده توجّه کنید: وقتی این مرد خواست برود، پیغمبر (ص) فرمود: «یا عبدالله» ای بنده‌ی خدا! مرا یاری کن به «طول السجود» سجده بکن؛ ولی سجده را طول بده. در حال سجده با خدا مناجات کن. با خدا صحبت کن. اگر این کار را بکنی، مرا یاری کردی و می‌توانم إنشاءالله تو را به بهشت ببرم».[۱]
إنشاءالله در نمازهایمان، سجده‌ها را خوب انجام بدهیم و به خدا توجّه داشته باشیم. روایتی را که برای شما نقل کردم، روایتی بود از نظر سند بسیار خوب، علّامه‌ی مجلسی (رضوان‌الله تعالی علیه) می‌فرماید: والحدیث صحیحٌ. این بزرگ مرد، سندش را تأیید کرده است.
خدا إنشاءالله ما را از ساجدین و نمازگزاران قرار دهد.
منبع: کتاب لحظه های عروج؛ انتشارات پیام هادی علیه السلام
[۱]ـ کافی، ج ۳، ص ۲۶۶، ح ۸٫ سند حدیث صحیح است (مرآه العقول، ج ۱۵، ص ۱۰).
پاسخ دهید