هر که باور داشت که جز خداوند پروردگاری نیست، تمام سود و زیان را از او می‌بیند و جز به خیر او امید نمی‌بندد. و این با استعانت و یاری جستن از دیگران سازگار نیست. بنابراین جز از او یاری نمی‌جوید و ]جز به او[ استغاثه و ناله نمی‌کند و پناه نمی‌برد.

و این توحید، از جهت علم یافتن به آن و رسیدن به حال و عمل به آن، امر دشواری است! و هر کس به آن موفّق شد، دارای بهره‌ای از عوالم بندگی بلکه مراتبی از معرفت، بلکه درجه‌ای از قرب است.

خداوند به ما و همه‌ی طلب‌کنندگان، ترّقی به پله‌های معرفت و قرب را روزی فرماید!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۲۷