«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱].

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ‏».

مقدّمه

«فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ»[۲].

پروردگار حکیم زندگی این عالَم را در برنامه ریزی عالَم افرینش برای تربیتِ بشر منظور فرموده است، خدای متعال عوالم زیادی دارد، بهشتِ خدای متعال الآن موجود است، عالَمِ ملائکه موجود است، هفت آسمانی که ما خبر نداریم، ولی دنیا بی‌نهایت است، آسمان دنیا همین آسمان پُرستاره است که کسی نتوانسته است عددِ ستارگان را اعلان کند، این آسمانِ دنیا است، «وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ»[۳]، ما آسمان دنیا را با این ستارگان و اجرام کیهانی مزیّن کرده‌ایم. اما آسمان دوم و سوم و چهارم، که حضرت عیسی علی نبیّنا و آله و علیه السلام در آسمان چهارم مستقر هستند تا خدای متعال اراده کند، ظهورِ حجّت خدا، منجی جهان بشریت، مولا و صاحب و امید و پناه ما حضرت بقیّه الله الأعظم حجّت بن الحسن المهدی روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه، جناب عیسی هم از آسمان چهارم نزول می‌کنند و در کنارِ حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف برای نجات جهانیان رسالتِ خودشان را ایفاء می‌کنند.

خدای متعال با وجودِ این همه عوالم، این عالَمِ دنیا را که به دو اعتبار دنیا گفته می‌شود، یکی اینکه از «دنوب» گرفته بشود، که به معنای «نزدیک‌ترین عالم» است، این در دسترسِ ماست، این عالَم نزدیک‌ترین عالَم به ما بشری است که زندگیِ طبیعی داریم، یا دنیا از «دناعت» است، یعنی هیچ عالمی از میانِ عوالم به اندازه‌ی این عالَم پستی ندارد، پستیِ آن هم برای آدم‌های پست است، وگرنه برای انسان‌های کرام و بزرگوار کلاس است و ارزش است، آخرت را با دنیا می‌خرند، سعادت را در دنیا تحصیل می‌کنند، هر کسی از دنیای خود استفاده نکند آخرت ندارد.

فرصت و تهدیدِ دنیا

در قرآن کریم دارد بر اینکه «وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى»[۴]، انسان حاصلِ کارِ خود را در بهشت خواهد دید، اگر اینجا بذر و تلاش و خدمت و عبادت و جهاد و مبارزه و انقلاب و تحولات درونی برای خودمان کسب نکنیم، بهشت را رایگان به ما نمی‌دهند، خدای متعال کمِ ما را زیاد می‌کند، ولی اگر خودمان زمینه را فراهم نکنیم به ما بهشت نمی‌دهد.

از این جهت باید بدانیم که دنیا یک فرصت است و یک تهدید.

فرصت است برای کسی که می‌داند زندگی در این عالَم مشکلات دارد، عقبه‌ها دارد، گردنه‌های سخت دارد، نگاه ما باید از قعر اسفل سافلین برای رسیدن به قلّه به آنجا باشد و خودمان را بیرون بکشیم.

ان شاء الله خدای متعال مرحوم آیت الله بهجت اعلی الله مقامه الشّریف را رحمت کند، فرمودند: سعی کنید که از حرم الهی خارج نشوید، «من حرمٍ إلی حَرَم»، همیشه حرمی باشید، حرامی نباشید. هر وقت که انسان مرتکبِ حرام شد، هر وقت انسان مرتکبِ غفلت شد از حریم و حرم الهی بیرون رفته است.

خواجه عبدالله «منازل السائرین» نوشته است، سالک الی الله، مسافرین سفر الهی منزل به منزل به خدای متعال می‌رسند، این فضائلِ اخلاقی «منازل» است، عفّت منزلی است، عدالت منزلی است، شجاعت منزل است، عبادت منزل است، ایثار منزل است، صبر منزل است، زهد منزل است، ما باید منزل به منزل این درجات را طی کنیم تا به پروردگار عالَم برسیم.

ولی خدای متعال این دنیا را معرّفی کرده است، این دنیا جای تن‌آسایی نیست، تنبل‌خانه نیست، عشرت‌کده نیست، اینجا برای رفاه و عیش و عشرت ساخته نشده است.

چند آیه خدمت شما قرائت می‌کنم تا دنیا را اشتباه نگیریم، اینجا بهشت نیست، اینجا آسایشگاه نیست، اینجا محلِ کار و تلاش است، اینجا محلِ رنج است، گنج بهشت را با رنجِ دنیا بدست می‌آوریم، «مَرَارَهُ آلدُّنْیَا حَلاَوَهُ آلاْخِرَهِ، وَحَلاَوَهُ آلدُّنْیَا مَرَارَهُ آلاْخِرَهِ»[۵].

خدای متعال در یک آیه‌ای فرموده است که «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی کَبَدٍ»[۶]، «کبد» به معنای سختی و رنج است. گنجِ عزّت و استقلال و شرف و تمکّن و غنا بدونِ رنجِ این عالَم عملی نیست، نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود، باید تلاش کرد.

خدای متعال بر ما احاطه دارد

از وجود مقدّس کشاف حقائق امام جعفر صادق صلوات الله و سلامه علیه سؤال کردند: اصولی که شما برنامه‌ی زندگی را روی آن اصول برنامه‌ریزی کرده‌اید چه چیزهایی است؟ حضرت چهار چیز را مبنای زندگی خودشان معرّفی فرمودند: «عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ»[۷]…

از بینندگان عزیز و با کرامتمان که در هجرانِ نماز جمعه رنج می‌برند و می‌دانند که چه نعمتی داشتند، این اجتماعِ عظیمِ عزّت‌ساز چه پناهگاه و روزنه‌ی رحمتی بود، وقتی هزاران دست باهم به سوی پروردگار عالمیان بلند می‌شد و دعا و نیایش در این فضا می‌پیچید، عرشِ الهی را طوفانی می‌کرد، بارانِ رحمتِ حق در استجابت دعاها نازل می‌‌شد، و حال این فاصله‌ها پیش آمده است، چه کردیم؟ کدام ناشکری‌ها را کرده‌ایم که امروز جمعِ ما زیر قبّه‌ی حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه و در نمازهای جمعه جمع نیست، من توقع دارم، شما که دلتان با خدای متعال آرام می‌گیرد، در این بلاهای دنیوی، بلای کرونایی، بلای معیشتی، بلای سوءمدیریت‌ها که به هیچ کدام از وعده‌هایی که در ارزان کردنِ اجناس و پایین آوردنِ قیمتِ ارزهای خارجی و بالا بردنِ ارزشِ پول ملّی، چه وعده‌ها که داده شده بود، به هیچ کدام وفا نشد، شما رنج می‌برید، ولی سیمِ شما در این رنج‌ها وصل باشد، باید رنجِ شما هدفدار باشد تا تخریب بوجود نیاورد، ویرانگر نباشد، سازنده باشد.

ببینید وجود مبارک امام صادق صلوات الله علیه چه اصولی را برای ما ترسیم می‌فرمایند که ما هم از امامِ خودمان تبعیّت کنیم.

اول: دانستم که خدای متعال بر من مطّلع است، چون خدای متعال را بر خودم مطّلع می‌یابم، متوجّه هستم که خدای متعال بر من اشراف دارد، خدای متعال مرا نگاه می‌کند، خدای متعال مرا زیر نظر دارد، لذا همیشه دست و پای خودم را جمع می‌کنم و هیچ وقت بی‌ملاحظه زندگی نمی‌کنم.

این‌هایی که احتکار می‌کنند، این‌هایی که می‌توانند گران نفروشند و گران می‌فروشند، این‌هایی که مردم‌آزاری می‌کنند، این‌هایی که کارِ خودشان را که باید نسبت به مردم امانتدار باشند، کار را به موقع انجام بدهند، گرفتارِ بروکراسی شده‌اند، کارِ مردم را از امروز به فردا می‌اندازند، این‌هایی که کالاهای مردم را در گمرک‌ها نگه داشته‌اند، گاهی کالاها فاسد شد، گاهی فرصت از دست رفت، گویا این‌ها خدای متعال را بر خودشان مطلع نمی‌بینند.

در درونِ خانواده‌ها، در این ایامی که خانه‌نشینی یکی از کلاس‌های سازنده برای من و شما پیش آورده است، نخواسته پیش آمده است، «عَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ»[۸]، این تحملِ اعضای خانواده، پرخاش نکردن، به هم نپریدن، همه‌ی تلخی‌ها را به شیرینی مبدّل کردن، در خانه برنامه‌ریزی کردن، به دعاها سیر کردن، به مناجات‌های امام زین العابدین صلوات الله علیه رجوع کردن، و اندوختنِ ثروت معنی از این گنج‌های عرشی، بی‌کار نمانیم، قضای نمازهایمان را داشته باشیم، مطالعات علمی داشته باشیم، از شبکه‌ها استفاده‌ی علمی و دینی کنیم، ارتباط با صلحا برقرار کنیم، از کلیپ‌های سازنده استفاده کنیم، شما می‌توانید فرصت داشته باشید، این تهدید می‌تواند برای شما یک غنیمت باشد.

اگر خدای متعال را بر خودمان مطلع ببینیم نمی‌توانیم بداخلاقی کنیم، نمی‌توانیم نیش زبان داشته باشیم، نمی‌توانیم صدای خودمان را کلفت کنیم، نمی‌توانیم بی‌احترامی و بی‌ادبی داشته باشیم.

کاسب در کسبِ خود، پزشک در طبابتِ خود، مسئولِ اداری در امانتداریِ هشتاد میلیون نفر، این‌ها همه بر اساسِ این اعتقاد است که امام صادق علیه السلام یک حقیقت و واقعیت را فرمودند، «عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ».

خدای متعال رزقِ هر کسی را مشخص کرده است

دوم که آرام‌بخش است و خودِ من این را تجربه دارم، تئوری نیست که عرض می‌کنم، «وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ» اعتقاد دارم خدای متعال رزقِ من را برای من پیش‌بینی کرده است و برای من ذخیره دارد و دیگری نمی‌تواند رزقِ من را بخورد، حسابی که خدای متعال در خزینه‌ی خودش برای من باز کرده است، هیچ کسی نمی‌تواند در این حسابِ من دست ببرد.

برادران! خواهران! وظیفه‌ی ما حرکت کردن و کار کردن است، این خودِ خدای متعال است که روزی را می‌رساند، بی‌کاری بی‌تقوایی است، بی‌تقوایی بی‌برکتی می‌آورد، وگرنه خزائنِ خدای متعال در زمین نیست و در آسمان است، اگر زمین هم کم بیاورد خدای متعال از آسمان می‌بارد.

«وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ»، چون روزی را بدستِ خدای متعال می‌دانستم دغدغه‌ی معیشتی نداشتم، دغدغه‌ی کم آوردنِ وسایلِ زندگی را نداشتم.

من باید بندگی و کار و تلاش و برنامه‌ریزی کنم، من باید در سنگرهای خدمت به جامعه حضور داشته باشم، اما رزاق خدای متعال است، «وَمَا مِنْ دَابَّهٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا»[۹]، خدای متعال رزقِ کرم‌های زیر زمین را می‌دهد، رزقِ این گنجشک‌هایی که هیچ انبار و ذخیره‌ای ندارند را می‌دهد، رزقِ عقرب‌ها و وحشی‌ها را می‌دهد، رزقِ ما را هم او می‌دهد، بنابراین دل آرام دارید، به خودتان فشار نیاورید، نمی‌دانیم برای آینده چه می‌شود، شما امروز به وظیفه‌ی خودتان عمل کنید.

خود را برای مرگ آماده کنیم

سوم: فرمودند «عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِی الْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ»… خودِ این مرگِ کرونا یکی از عبرت‌هاست، آماده بشویم، مرگ حق است، اگر کرونا هم نباشد اجل به یک بهانه‌ی دیگری می‌آید و ما رفتنی هستیم، ما ماندنی نیستیم، «الدُّنْیَا دَارُ مَمَرٍّ لَا دَارُ مَقَرٍّ»[۱۰]، دنیا پلِ عبور است، دنیا متجر و تجارتخانه است، دنیا مزرعه است، باید برویم و زندگی را در جای دیگری داشته باشیم.

لذا حضرت فرمودند: چون مرگ را حق دیدم هیچ وقت از مرگ غافل نبودم.

آنقدر خودم را پاک نگه می‌دارم، دست و زبان و چشم خود را پاک نگه می‌دارم، رسالتِ خود را درست انجام می‌دهم که وقتی مرگ آمد سرافکنده و دست خالی نباشم.

خودمان کارِ خودمان را انجام بدهیم

چهارم که مهم است و با این ایام تناسب دارد: «عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِی لَا یَعْمَلُهُ غَیْرِی فَاجْتَهَدْتُ»… همان کسی که می‌گوید روزی به دستِ خدای متعال است می‌گوید: حرکت بر من واجب است، هر کسی باید یک مسئولیتی را در جامعه به دوش بگیرد و ایفای رسالتِ اجتماعی بکند؛ دانستم که دیگری عمل و کار و وظیفه‌ی من را انجام نمی‌دهد، نباید بارِ خود را به دوشِ دیگری بگذارم، نباید کَلِّ بر دیگری باشم، باید خودم کارِ خودم را انجام بدهیم، از این جهت جهادگر بودم، هیچ وقت از کار فرار نکردم، هیچ وقت از بارِ مسئولیت شانه خالی نکردم.

اول اینکه این دنیا «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی کَبَدٍ»، دوم اینکه «یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ»[۱۱]، شما به سختی به سوی مقصدِ اعلی… چون در حالِ بالا رفتن هستید بالا رفتن سخت است، افتادن آسان است، ولی اگر بیفتی جا مانده‌ای، مواظب باش که نیفتی، مسلّماً اگر کسی بخواهد بالا برود بالا رفتن سختی دارد، مقصد خدای متعال است و باید بالا بروید، اگر مقصد خدای متعال است و باید بالا بروید سختی‌ها دارد…

در ره منزل لیلی که خطرهاست به جان      شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

عاشق باش، عاشقانه تلاش کن، همه‌ی رنج‌ها برای رسیدن به معشوق شیرین می‌شود، کار برای محبوب خیلی دلنشین است و انسان را خستگی ناپذیر می‌کند.

زندگی دنیا همراه با سختی و آزمایش است

در یکی آیه‌ای هم دارد که «نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَیْرِ فِتْنَهً»[۱۲]، نه تنها کرونا بلاست، بلکه همه چیزِ دنیا بلاست، بلا یعنی امتحان است، انسان را فرسوده می‌کند، آیا دیدید کسی جوان بماند؟ «وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ»[۱۳]، زندگی دنیا همه را فرسوده می‌کند.

لذت دنیا بلاست، زندگی در دنیا فرسایشی است، و انواع بیماری‌ها… «وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ»[۱۴]، خدای متعال می‌فرماید که بنای ما بر این است که شما را آزمایش کنیم، به شما بلا بدهیم، از مالِ شما کم می‌شود… این اوضاعِ کرونایی درآمدها را کم کرده است، اوضاع اقتصادی جهان را با بحران مواجه کرده است… داغِ جوان… چقدر جوان با این کرونا از دستِ ما رفتند، و چقدر انسان‌های باکرامت و باارزش با همین بلا از ما جدا شدند و ما مبتلا به هجرانِ آن‌ها شدیم، دنیا همین است، بنا نیست اینجا همیشه وصال باشد، یک روز با هم هستیم و روز دیگر از هم جدا می‌کنندمان، اینجا یوم الجمع نیست، جمع در بهشت است، زندگیِ اینجا زندگیِ هجرانی است، زندگیِ مفارقتی است، فرزندان را از آدم می‌گیرد، گاهی بلاهای طبیعی می‌آید، سیل می‌آید، تمام درآمدهای بعضی از اشخاص را از آن‌ها می‌گیرد، گاهی کرونا می‌آید و یک تشویش جهانی بهمراه می‌آورد، گاهی جنگ می‌آید، فرمود: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّهَ وَلَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ»[۱۵]، رفتن به بهشت تحمل می‌خواهد، از بیرون فشار می‌بینید، از درون سختی می‌بینید، پرس می‌شوید، باید مقاوم باشید، باید استقامت کنید، باید با مشکلات مقابله کنید، باید سنگر را خالی نکنید، باید از جبهه فرار نکنید، زندگی جبهه است، جنگ با فقر و جهل و دشمنِ غارتگر و استعمارگران و نفوذی‌ها و بدذات‌هایی است که مردم‌آزار هستند، اگر ما این جنگ‌ها را جدّی نگیریم جا مانده‌ایم.

پناهگاه‌های ما در سختی‌ها و آزمایش‌ها

حال این همه بلا و سختی که خدای متعال در متن جامعه به ما خبر داده است تا ما هویتِ دنیا را بشناسیم و خودمان را برای سختی‌ها آماده کنیم، آیا پناهگاهی هم داریم؟

بله! خدای متعال

پناهگاه‌هایی برای تأمین نیرو و انرژی جهت مقاومت به ما معرّفی فرموده است.

یک: «اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاهِ»[۱۶]، فرمود: نماز برای شما پناهگاه است، هر وقت کم آوردید، هر وقت کارِ شما قفل شد، هر وقت به بن‌بست رسیدید نماز بخوانید.

در میان نمازها نمازِ استغاثه به حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله علیها که پانصده و ده مرتبه در پنج سجده می‌گوییم: «یا مَوْلاتى یا فاطِمَهُ اَغیثینی»، مرحوم محدّث قمی این نماز را در مفاتیح الجنان آورده است.

برای رفع این بلای جهانی منجی جهانی را با نماز بگیرید، خودِ خدای متعال به ما فرموده است که از نماز کمک بگیرید تا در این فشارها و سختی‌ها کم نیاورید، «اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاهِ».

«صبر» مقاومت است، «صبر» ایستادگی است، «صبر» استقامت است، «صبر» خستگی ناپذیری است، «صبر» در سنگر ماندن و با فشارها فرار نکردن از جبهه است، «صبر» روزه است، «صبر» ترک گناه است، «صبر» پا روی شهوت گذاشتن است، «صبر» در غضب جرعه‌ی غضب را فرو بردن و خانواده را به آتش نکشیدن است، زندگی را با صبر آرام کنید، زندگی را با نماز دارای پشتوانه قرار بدهید، این سیمِ بیرونی را وصل کنید و این سیمِ درونی را تقویت کنید تا در پناه زندگی کنید، تا نیفتید، تا متلاشی نشوید، تا به جانِ هم نیفتید، «اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاهِ».

پناهگاهِ دیگر «دعا» است.

فرمود: «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ»[۱۷]، اگر دعای شما نباشد… خدایا خودت به ما دستور داده‌ای که ما دعا کنیم، و خودِ تو تضمین فرمودی که اجابت کنی، فرمودی: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»[۱۸].

تو به من فرمودی که دعا کن و من آمده‌ام که دعا کنم، ولی به من قول دادی که استجابت کنی.

خواهران و برادران! در این ایام جلسات خانوادگی داشته باشید، دسته جمعی دعا کنید، دعای توسّل بخوانید، دعای یستشیر بخوانید، دعای مشلول بخوانید، با این دعاها دریای رحمِ خدا را به جوش بیاورید، باشد که خدای متعال یک دلِ شکسته‌ای را بپذیرد و امام زمان روحی فداه را برساند و این بلا را هم از سرِ بشریت کم کند، و این بی‌کاری و سرگردانی و فشارِ معیشتی… این نادانیِ بعضی از افرادی که در اقتصاد باید مراقبت می‌کردند و چشمِ خودشان را به دشمن نمی‌دوختند و از امکانات داخلی استفاده می‌کردند، هر چه گفتند در حالِ ارزان کردن هستیم مدام هر روز گرانتر شد، ان شاء الله باید این‌ها را با تقوا و با معنویت و با کار و کوشش و تلاش و هماهنگی جبران کنیم.

نهایتاً خدای متعال یک جمله فرموده است: «فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ»[۱۹].

شما در هر بلایی که گرفتار بشوید، آن کسی که همیشه با شما هست خدای متعال است، «فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ». به خدای متعال پناه ببرید، همه‌ی ما به پناه خدای متعال برویم.

دعا

خدایا! تو را به مقرّبان درگاهتف به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و به حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و به همه‌ی شهدا و حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه قسم می‌دهیم امام زمان روحی فداه را برسان.

خدایا! این بلا را از سرِ ما رفع بفرما.

خدایا! به اقتصادِ ما رونق عنایت بفرما.

خدایا! به جوانانِ ما اشتغالِ دارای نشاط و بالندگی روزی بفرما.

خدایا! دختران و پسرانِ این مملکت را به خانه بخت رهنمون باش.

خدایا! زندگی‌ها را از ناسازگاری‌ها و عصبانیت‌ها و پرخاشگری‌ها دور بگردان.

خدایا! صفا و محبت و مودت و ایثار و نثار به همه‌ی ما روزی بفرما.

خدایا! سایه پربرکتِ سکّاندار کشتی انقلاب، حکیم دوران، مرد خدا، نایبِ امام زمان روحی فداه، رهبر نورانی‌مان و یاران ایشان را با اقتدار و عزّت و تأییداتِ غیبی تا ظهور حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و در کنار حضرت حجّت ارواحنا فداه مستدام بفرما.

خدایا! با نابودی این ویروس نمازهای جمعه را با رونق بیشتر روزی ما بفرما و ما را قطره‌ای در اقیانوس جماعات قرار بده، که قطره‌ی ما در دریا «دریا» شود.

خدایا! بر درجات امام راحل و شهدای سرافراز بیفزای و ارواح پاکشان را از ما خشنود بگردان.

غفرالله لنا و لکم

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸

[۲] سوره مبارکه ذاریات، آیه ۵۰ (فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ)

[۳] سوره مبارکه ملک، آیه ۵ (وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ)

[۴] سوره مبارکه نجم، آیه ۳۹

[۵] سند گفتار حکیمانه :خطیب؛ در مصادر مىگوید: این کلام شریف در کتاب روضه الواعظین با تفاوت تقدیم جمله دوم بر جمله اوّل آمده است و در غررالحکم نیز به این صورت ذکر شده: «حلاوه الدنیا توجب مراره الآخره». این تفاوتها نشان میدهد که آنها آن را از منبع دیگرى جز نهج البلاغه گرفته اند. (مصادر نهج البلاغه،ج ۴، ص ۱۹۲)

[۶] سوره مبارکه بلد، آیه ۴

[۷] بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحه ۲۲۸ (قِیلَ لِلصَّادِقِ علیه السلام عَلَى مَا ذَا بَنَیْتَ أَمْرَکَ ؟ فَقَالَ عَلَى أَرْبَعَهِ أَشْیَاءَ- عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِی لَا یَعْمَلُهُ غَیْرِی فَاجْتَهَدْتُ- وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ- وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ- وَ عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِی الْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ.)

[۸] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۱۶ (کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ کُرْهٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ)

[۹] سوره مبارکه هود، آیه ۶ (وَمَا مِنْ دَابَّهٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ)

[۱۰] نهج البلاغه، حکمت ۱۲۸

[۱۱] سوره مبارکه انشقاق، آیه ۶

[۱۲] سوره مبارکه انبیاء، آیه ۳۵ (کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَهُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَیْرِ فِتْنَهً ۖ وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ)

[۱۳] سوره مبارکه یس، آیه ۶۸ (وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَ فَلا یَعْقِلُونَ)

[۱۴] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۵۵

[۱۵] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۱۴

[۱۶] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۵۳ (یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاهِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ)

[۱۷] سوره مبارکه فرقان، آیه ۷۷ (قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ ۖ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا)

[۱۸] سوره مبارکه غافر، آیه ۶۰ (وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ ۚ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ)

[۱۹] سوره مبارکه ذاریات، آیه ۵۰ (فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ)