یکی از ادله شیعه برای امامت و فضیلت علی (علیه السّلام) شأن نزول سوره هل اتی است. علامه حلی در منهاج الکرامه ذیل فصل سوم برای اثبات امامت حضرت علی (علیه السّلام) چهل برهان از قرآن می‌آورد. در برهان بیست و یکم به شأن نزول سوره هل اتی در حق علی (علیه السّلام) می‌رسد و حدیث ثعلبی از مفسران اهل سنت را به عنوان مؤید ذکر می‌کند. ولی ابن تیمیه شأن نزول سوره را مبنی بر اینکه مدنی است قبول ندارد و حدیث ثعلبی را با دلایل ضعیف و اقوال شاذ مخدوش می‌داند. در حالی که اکثر مفسران و محدّثان اهل سنت، برخلاف ابن تیمیه، سوره هل اتی را در شأن علی (علیه السّلام) می‌دانند. شیعه نیز بر این مطلب اجماع دارد. این سوره مدنی است و احادیث مربوط به شأن نزول فقط روایت ثعلبی نیست. این مقاله در پی اثبات این است که این سوره در شأن علی (علیه السّلام) و از خصایص خاصه ایشان است و اشکالاتی که ابن تیمیه بر سند و دلالت حدیث ثعلبی وارد کرده جایگاهی ندارد.