مقاله حاضر با عـنـوان «شیوه قـرآنى حضرت امام باقـرالعلـوم (ع) در مناظرات» ابتدا بـه توضیح و تبیین شخصیت امام محـمـد بـاقـر (ع) و جایگاه آن حـضـرت در آیات قرآن می‌پردازد. سپس با رویکرد تاریخـى، اوضاع سیاسى ـ اجتماعى و فرهنگى عصر آن حضرت را بیان می‌دارد. آنگاه پس از ذکر چند نمـونه از مناظرات آن حضرت از لابه‌لای آن‌ها اصولـى را بیان می‌دارد که برخاسته از خصیصه حکمت اسـت و آن اصـول الگوى مناسبى در جهت کسب مهارت‌های ارتباطى در تعاملات اجتماعى هستند. نتیجه مقاله این است که پایه استدلالات امام باقر (ع) در مناظرات بر پایه علم امامت و با استدلال به آیات قرآن صورت گرفته است و ازآنجایی‌که آن حضرت شبیه‌ترین مردم بـه رسول خـدا (ص) بود اخلاق آن حـضـرت اخلاق قرآنى بـود که در منـاسـبـات اجتماعى با توجه به شرایط و مقتضاى حال به اصولى چند مبتنى بود.