بررسی ریشههای تاریخی ناصبیگری
مقاله ای از احمد کوثری
ناصبی یعنی کسی که با امام علی ع و فرزندانش عداوت دارد و به عنوان یک جریان در دعواهای صدر اسلام بین طرفداران امام علی ع و مخالفان وی به وجود آمد. نمود این جریان را در جنگهای جمل و صفین به خوبی میتوان مشاهده کرد، اما تثبیت و رسمیت آن را باید مربوط به دوران حکومت امویان با خلافت معاویه بن ابوسفیان دانست، آنجایی که وی سب و لعن امیرمؤمنان ع را که عملی زشت و شرمآور بود، به وسیله دستوری دولتی، علنی و بر منابر باب کرد؛ و این آغاز راهی شد برای عزل و دور نگه داشتن اهلبیت علیهم السلام از مرجعیت علمی و دینی جامعه و تشکیل گروههای افراطی و تکفیری در بین مسلمانان. در مقاله حاضر به بررسی ریشههای تاریخی ناصبیگری و برخی پیامدهای آن پرداخته میشود.
پاسخ دهید