ابن‌سینا فیلسوف مسلمان در مشرق زمین بود؛ چنان‌که ابن‌رشد فیلسوف مسلمان در غرب به حساب مى‌آمد و ‏هر کدام شاگردان و پیروانى داشتند که بر مسلک آنان تعصّب مى‌ورزیدند. هم پور سینا و هم ابن‌رشد ‏کوشیده‌اند میان فلسفه یونان و عقاید دینى که اسلام آورده، توفیق دهند و عملا بین دین و فلسفه سازش ‏برقرار سازند.‏
یکى از موضوعات مهم و قابل نقد در آراى ابن‌سینا، موضوع امامت و خلافت است. پسر سینا در فصل پنجم ‏از کتاب الهیّات شفاء در رابطه با مسئله خلافت و امامت از بعد کلامى و تاریخى مطالبى آورده است که ‏بحث‌انگیزند.‏
او مى‌نویسد: ‏