دوره ی نوجوانی، دوره ی تحوّل است. یکی از ویژگی این دوره، استقلال طلبی است؛ یعنی فرزندان می‌خواهند که از خانواده‌ی خود جدا شوند و برای این که به اصطلاح خودی نشان دهند، با اطرافیان خود درگیر می شوند؛ خصوصاً اگر اطرافیان نتوانند آنها را درک کنند.

 والدین باید در ارتباط با نوجوانان به چند نکته توجّه کنند:

الف. درک نوجوان

اوّلین نکته این است که والدین نوجوانان را درک کنند؛ چراکه این حالت عصبانیّت و پرخاشگری نوجوان، شبیه آتش زیر خاکستر است و یک تلنگر می خواهد، تا برافروخته شود.

ب. پرهیز از امر و نهی زیاد

پدر و مادر باید امرو نهی خود را نسبت به نوجوان کمتر کنند و به جای آن از جملاتی که رنگ و بوی دوستانه دارد، استفاده کنند.

ج پرهیز از سرزنش

اطرافیان نباید نوجوان را سرزنش کنند؛ زیرا ممکن است در او حالت های عصبی ایجاد شود. اگر کسی می‌خواهد به نوجوان تذکّری بدهد، باید آن را با والدینش درمیان بگذارد تا آن‌ها در فضای مناسب تذکّر را به او منتقل کنند.