حضرت «آیت الله صدیقی» در خطبههای این هفته نماز جمعه تهران با اشاره به اهمیت ماه مبارک رمضان و عمل به دستورات قرآن، اظهار داشت: همه مصیبت‌های ما از خودبینی، خودخواهی، خودشیفتگی و خودبرتربینی است.
وی همچنین با اشاره به تأثیر نفس امّاره، گفت: ضرر رئیس جمهور دیوانهنمای خبیث آمریکا به اندازه نفس امّاره نیست حتی با اینکه فلسطین تحت شدید‌ترین ظلمهاست اما خطر رژیم کودککش صهیونیستی هم به اندازه نفس امّاره نیست. باید در ماه رمضان بر نفس خود مسلط شویم و با استغفار بار گناهانمان را کم کنیم.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی».[۱]
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ الصَّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِین طَبِیبِنَا حَبِیبِنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِم مُحَمَّدٍ و آلِهِ الأطْهَرینَ سِیَّمَا مَولَانَا بَقیَّهَ اللهِ فِی العَالَمینَ أَرْوَاحُنَا فِدَاهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ رِضَاهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
«أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ»[۲].
جایگاهِ ماه مبارک رمضان
امروز که اولین جمعه‌ی ماه مبارک رمضان است، ما هم به مناسبت ماه مبارک رمضان چند جمله‌ای راجع به مهم‌ترین ظرفیّتی که خدای متعال برای این خیمه‌ی ضیافتِ خود… مَثَلِ ماهِ رمضان مَثَلِ کعبه است، مَثَلِ مسجد است، همانگونه که وقتی کسی به مسجد می‌رود مهمانِ خداست، ماه مبارک رمضان حقیقتِ ملکوتی دارد، به گونه‌ای است که امامانِ ما حریمِ ماهِ مبارک رمضان را در عَمَل حفظ می‌کردند و امام سجّاد علیه السلام در فراقِ این ماه گریه می‌کردند و به ماه رمضان سلام می‌کردند، «السَّلامُ عَلَیکَ یا شَهرَ الله» مشخص می‌شود که ماه مبارک رمضان یک حقیقتی است که اگر ما به آن سلام بدهیم می‌شنود، اگر محبّت کنیم، محبّتِ ما را پاسخ می‌دهد، و این پناهگاهِ خدای متعال است، سفره‌ی حق‌تعالی است، ضیافت‌خانه است، محلِّ اُنسِ با محبوب است، بهترین فرصت برای کم کردنِ فاصله به پروردگارِ عالم است.
ماه مبارک رمضان سه وادی، سه جبهه برای بشر باز کرده است.
یکی این است که این ماه، ماهِ نزولِ قرآن کریم است، «شَهرُ رَمَضان» تنها ماهی که خدای متعال نامِ آن را برده است، هیچکدام از دوازده ماهِ قمری نامی در قرآن کریم ندارند، اما خداوند متعال از این ماه در قرآن کریم نام برده است، آن هم با اضافه‌ی «شَهر»، «شَهرُ رَمَضان» شهر رمضان چه شهری است؟ «الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ»[۳] این ماه فرودگاهِ قرآن کریم است، قرآن جلوه‌ی خداست، تجلّیِ کاملِ حق تعالی است، هر مکانی، هر زمانی، هر دلی ظرفیّتِ جلوه‌ی خدای متعال را ندارد، «فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًّا وَخَرَّ مُوسَى صَعِقًا»[۴] خدای متعال یک جلوه‌ی در مراتبِ متناسبِ با وجودِ حضرت موسی علیه السلام کردند، کوه متلاشی شد، اثری از کوه باقی نماند، ولی حضرت موسی هم حالتِ صعقه پیدا کردند، از این عالم بریده شدند، انقطاع پیدا کردند، با بسته شدنِ این چشم، چشمِ دیگری برایِ او باز شد.
در دعای شب مبعث می‌خوانیم: «اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُکَ بِالتَّجَلِىِ الاْعْظَمِ» این تجلّی کجا و آن تجلّی کجا؟
از این‌رو در اواخرِ سوره مبارکه حشر که از غُرَرِ آیاتِ قرآنی است و منطقه‌ی ویژه است، صاحب‌دلان با این منطقه صفا می‌کنند، آنجا خدای متعال فرمود: «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ»[۵] کوه طاقتِ تحمّلِ قرآن را ندارد، این قلبی می‌خواهد که وسعت و ظرفیتِ ارائه و انعکاسِ صفاتِ جلال و جمالِ خدای متعال را داشته باشد، آینه‌ی تمام‌نمایِ خدای متعال باشد، و این قرآن همچنین جلوه‌ای است که با هیچ نور و جلوه‌ی دیگری قابل مقایسه نیست.
لذا غیر از ماه مبارک رمضان و غیر از شبِ قدر، هیچ زمانی، همانگونه که مکان تحمّل ندارد، زمان هم کشش و ظرفیّتِ جذبِ قرآن کریم را در حدِّ تجلّیِ اعظمِ آن ندارد، جز شبِ قدر.
ماه مبارک رمضان محل نزول قرآن کریم است، ماه مبارک رمضان شبِ قدر دارد، و شبِ قدر شبِ قدر است، انسانِ کامل همه‌ی ارزشِ عالمِ امکان است، و این انسانِ کامل در شبِ قدر تجلّی می‌کند.
بالاترین ارزش، بالاترین گنج، بالاترین جلوه انسانِ کامل است، و حقیقتِ شبِ قدر که گفته شده است حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها است، بخاطرِ این ولایتِ عالَم شُمولی است که در وجودِ آن عزیز است، و چون در شبِ قدر قرآن نازل شده است، حقیقتِ فاطمی دوازده قرآنِ ناطق را تحمّل کرده است.
حضرت علی علیه السلام که کفوِ اوست، جانِ اوست، حقیقتِ اوست، یازده قرآنِ ناطقِ دیگر هم از مجرایِ وجودِ فاطمی، عالَم را در مسیرِ حق قرار داده است و از این جهت تلاوتِ قرآن در شهرِ قرآن، در ماهِ قرآن، فهمِ قرآن، توجّه به تفسیرِ قرآن، تدبّرِ در قرآن کریم در این ماه اثری دارد که در هیچ ماهِ دیگری ندارد.
در ماهِ مبارک رمضان بیایید بینِ خود و خدای متعال امام زمان آزاری نکنیم، یازده ماه کارهایی کردیم که آقایِ ما ناراحت شدند، هر گناهی از ما یک آسیبی بر قلبِ مبارکِ آقای ماست، او آینه است، گناهانِ ما در وجودِ آن بزرگوار انعکاس پیدا می‌کند، همانگونه اینکه فرمودند: ما با مریضیِ شما مریض می‌شویم، ما با ناراحتیِ شما ناراحت می‌شویم.
حضرت روح هستند و ما پیکر، جانِ ما جانی به نامِ امام زمان ارواحنا فداه دارد، وقتی ما کارهایِ بد می‌کنیم حضرت ناراحت می‌شوند، ماه مبارک رمضان است، ان شاء الله همه‌ی ما در پرتوِ قرآن کریم قرآنِ صامت و ناطق را مقابل قرار دهیم، هر کاری که می‌خواهیم انجام دهیم خلافِ قرآن نباشد، هر حرفی که می‌خواهیم بزنیم خلافِ قرآن نباشد، یک مقدار اُنسِ قرائتی، یک مقدار اُنسِ تفسیری، یک مقدار اُنسِ فکری و اندیشه‌ای…
گاهی که بعضی جوانانِ عزیز برای عقد پیشِ ما می‌آیند، از آن‌ها درخواست می‌کنیم که روزی یک آیه‌ی قرآن را بفهمید، یعنی دو نفری بصورتِ خانوادگی یک آیه از قرآن را بفهمید.
یادِ امام زمان ارواحنا فداه در شب‌های قدر بخصوص، و در جای جایِ ماه مبارک رمضان توجّه به قرآنِ ناطق است، جلایِ دل است، روشنیِ فکر است، آرامشِ زندگی است، و تکیه به قدرت‌الله است.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم * إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ * وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَهُ الْقَدْرِ * لَیْلَهُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ * تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَهُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کُلِّ أَمْرٍ * سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ»
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ اللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّم عَلَى سَیِّدِ المُرسَلین حَبیبِنا حَبیبِ اِلَهِ العالَمین أبِی القَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ صلِّ عَلَی سَیِّدِ الأوصیَاءِ أمیر المُؤمنینَ عَلیُّ بنُ أبی طالبٍ وَ صَلِّ عَلَی فَاطِمَهُ سَیِّدهُ نِساءَ العَالَمینَ و صَلِّ عَلَی سِبطی الرَّحمَه وَ سَیِّدَی شَبابِ أهلِ الجَنَّه الحَسَنِ وَ الحُسَین وَ صَلِّ عَلَی أئِمَّهِ الْمُسْلِمینَ عَلیِّ بْنِ الحُسَین وَ مُحمَّدِ بْنِ عَلیٍّ وَ جَعفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ وَ موسَی بْنِ جَعفَرٍ وَ عَلیِّ بْنِ مُوسَی وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلیٍّ وَ عَلیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنَ بْنَ عَلیٍّ وَ الْخَلَفِ الصَّالِحِ الْحُجَّهِ القَائِمِ حُجَجِکَ عَلَی عِبَادِکَ وَ أُمَنائِکَ فِی بِلَادِکَ بِهِم نَتَوَلَّی و مِنْ أعْدائِهِمْ نَتَبَرَّأ إلی اللهِ تَعَالَی وَ اللَّعنُ عَلَی أعْدائِهِمْ أجْمَعینَ».
«أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسی بِتَقْوَى اللَّهِ»[۶].
نتیجه‌ی روزه‌داری
خدای روزه، نتیجه‌ی روزه‌داری را تقوا فرموده است، «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»[۷] روزه زمینه‌ی تقواست، روزه عرفان است، روزه خود کنار زدن است، پا روی همه‌ی تعلّقات گذاشتن و رسیدن به خدای متعال است.
همه‌ی بدبختی‌هایِ ما از خود دیدنِ ماست، خودبینی، خودخواهی، خودشیفتگی، خود برتربینی، «تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَهُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ»[۸] انسان روزه می‌گیرد، بیچارگیِ خود را در گرسنگی و تشنگی درک می‌کند، تا کسی بیچاره نباشد، مضطرّ نباشد، ارتباطِ او با خدایِ خودش برقرار نمی‌شود، « أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ»[۹] امام زمان ارواحنا فداه مضطرِّ همیشگی است، هیچ کس هیچ چیزی ندارد، همه چیز بدستِ خدای متعال است، خدای متعال همه‌کاره است، و انسان در شرایطِ عادی این را متوجّه نمی‌شود.
اما وقتی بیماریِ صَعب العلاج پیدا کند، گرسنگیِ سخت و تشنگیِ زیاد، دل یک مقداری تکان می‌خورد، «فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ»[۱۰] وقتی دستمان از امکاناتِ ظاهری کوتاه می‌شود، حالِ دعا می‌آید، ماه مبارک رمضان را غنیمت بشماریم، سالکین الی الله در ماه مبارک رمضان به جاهایی می‌رسیدند.
ایام رحلتِ مرجعِ عارف آیت الله العظمی آقای بهجت روحی فداه است، استادِ ایشان مرحوم آیت الحق آقا میرزا علی آقای قاضی رضوان الله و سلام الله علیه، می‌گویند وقتی اواخرِ ماه مبارک رمضان می‌شد، از لیالیِ قدر به آن طرف «لا یُری» بود، در جاهایی که باید دیده می‌شد، کسی دسترسی نداشت، معلوم نبود به چه عالَمی دست پیدا می‌کرد، ماه مبارک رمضان ماهِ عشق است، ماهِ سیر و سلوک است، ماهِ غلبه بر بزرگ‌ترین دشمن، ما دشمنی بزرگتر از نَفسِ اَمّاره نداریم، شرِّ این رئیس جمهورِ دیوانه‌نمایِ خبیثِ امریکا به اندازه‌ی نَفسِ اَمّاره نیست، این فلسطین تحتِ شدید‌ترین ظلم‌ها و قتل‌عام‌هاست، خطرِ این رژیمِ خونخوارِ کودک‌کُش به اندازه‌ی نَفسِ اَمّاره‌ی ما نیست، هرچه به سرمان می‌آید از نَفسِ ماست، و ماهی است که باید در سنگر تقوا بنشینیم و با خدای متعال نزدیک بشویم و از شیطنتِ درونی فاصله بگیریم.
در دستوراتِ مراقبه‌ایِ پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در ماه مبارک رمضان یکی حُسنِ خُلق است، یک اینکه به بزرگ‌ترها احترام بگذاریم، کوچک‌ترها را نوازش کنیم.
با گناهانی که می‌کنیم در گرو هستیم و تا گرو را رها نکنیم به بهشت راه پیدا نمی‌کنیم.
پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: ماهی است که خودتان را با استغفار از گرو آزاد کنید، فرمودند: پشتِ‌تان سنگین است، گناهانِ شما کمرتان را خَم کرده است، بیایید این بارِتان را با سجده‌هایِ طولانی سبُک کنید، والله این‌ها حق است.
امروز اوایلِ ماه مبارک رمضان است، ماه رمضان یک سفرِ کوتاه‌مدّت است، تا چشم برگردانیم ماه مبارک رمضان تمام شده است، هر کاری که می‌خواهید انجام دهید همین الآن انجام دهید، تا شبِ قدر نیامده است و پرونده‌ی سیاهی خدمتِ امام زمان ارواحنا فداه نرفته است، تا آن وقت کارهایمان را درست کنیم، زندگی‌مان را درست کنیم، روابط‌مان را درست کنیم، اخلاق‌مان را درست کنیم.
اگر مالِ کسی حرام است، اگر مالِ مردم در مالِ کسی هست، به خودش رحم کند، بخدا نمی‌ارزد، اصلاً ارزش ندارد، مال‌مان را پاک کنیم، جانِ‌مان را پاک کنیم، این ماه، ماهِ پاکیزگی است.
در خطبه‌ی دوم نکاتی در حدِّ فرصت به محضرِ شریفِ روزه‌داران عرض می‌کنم، ما چه سعادتی داریم، با این همه روزه‌دار همراه شده‌ایم، ان شاء الله خدای متعال ما را هم قبول کند و در همان اوایل میهمان باشیم، میزبان ما را تحویل بگیرد، در حیطه‌ی تدبیرِ او باشیم و خودمان را کاره‌ای نبینیم.
انتقالِ سفارتِ امریکا به قدس اشغالی
مهم‌ترین فاجعه‌ای که در این ایّام رُخ داده است، انتقالِ سفارتِ امریکا به قدسِ اشغال شده می‌باشد. اصلِ اشغال شدنِ سرزمینِ مسلمانان، اصلِ تولّدِ یک مولودِ نامشروعِ حرامزاده‌ای به نامِ اسرائیل در این منطقه، جزوِ مصیبت‌های جهان اسلام بوده و همچنان ادامه دارد، و هر روز خدای متعال برای رسواییِ این رژیمِ نامشروع و اربابانِ او بهانه‌ای پیش می‌آورد، این‌ها بر خلافِ قوانینِ بین‌المللی قدسِ شریف را که در مصوّباتِ بین‌المللی برای فلسطینی‌هاست، لکن در کنگره‌ی امریکا این موضوع تصویب شده، رؤسایِ جمهورِ قبلی تا حدّی خودشان را مکلّف می‌دیدند که ظاهرسازی کنند، اما این خبیثِ جدیدی که آمده و خودش را به دیوانگی زده و هر کاری را انجام می‌دهد و هر حرفی را می‌زند، نه عقلی، نه دینی، نه حیائی، نه شرمی، نه ملاحظه‌ای و هیچ چیز دیگری ندارد، به معنیِ واقعیِ کلمه یک انسانِ «هیچی ندار» است، این آمد و این جرأت و جسارت را کرد و مردمِ فلسطین یکپارچه به پا خواستند، و در روزهایِ متمادی در صحنه‌ی مقابله آمدند، مردمی که اسلحه به دست نداشتند اما قتل‌عام شدند، و این برگه‌ی ننگینِ دیگری بود که بر پرونده‌ی سیاهِ این رژیمِ ناپاک و حامیِ آن رئیس جمهورِ ناپاکِ امریکا نشست، و مجدداً مشخص شد که این‌ها پایبند به هیچ اصلی نیستند.
در کشورهایِ مختلف، ملّت‌ها و دولت‌ها عکس‌العمل نشان دادند، این جنایتِ بی سابقه را محکوم کردند، مع‌الأسف این سرانِ کشورهایِ عرب با اینکه نام‌شان عرب است، وجودِ مبارک امام حسین علیه السلام روزِ عاشورا به این عربیّت تکیه کردند و فرمودند: اگر عرب هستید؛ چون عرب‌ها یک تعصب‌های خاصّی نسبت به ناموسِ خودشان دارند، این فلسطین ناموسِ عرب است، آنجا عده‌ای عرب و مسلمان گرفتارِ ظلم هستند، آواره هستند، خانه‌های‌شان از دستشان گرفته شده است، خانه‌ها را بر سرشان ویران می‌کنند، کودکانِ آن‌ها را کشتند، زن‌هایشان را کشتند، این همه مجروح… اما سرانِ عرب گرفتارِ خفگی شدند.
برای اینکه سلطه‌ی امریکا در حدّی است که مقام معظم رهبری اطال الله عمره الشریف انشاء فرمودند، نامه‌ای که می‌نویسد، دستوری که به این‌ها می‌دهد، این‌ها غلامانِ زَرخرید هستند، بدونِ اذنِ امریکا نفسی ندارند، و مجامعِ بین المللی، کنفرانسِ اسلامی، این‌ها هم نشان دادند که نه قانون این‌ها را به مسیرِ دفاع از مظلوم وادار می‌کند، نه وجدانی دارند، اخلاق هم که در عُرفِ دیپلُماسیِ بین‌المللی کلاً جایگاهی ندارد، این‌ها باید بدانند با این جنایت این مدّت و زمانی که نایبِ امام زمان «اتَّقُوا فِراسَهَ المؤمنِ ؛ فإنّهُ یَنظُرُ بنورِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ»[۱۱] با آن دیدِ نورانی و عرشی که به مقاومتِ لبنان وعده‌ی پیروزی می‌دهد و بعد محقّق می‌شود، در سوریه بشارت می‌دهد و مقاومت را از آن حالتِ ضعف و انفعال بیرون می‌آورد، ایشان فرمودند بیست و پنج سال طول نمی‌کشد این رژیم محو و نابود می‌شود، اما ان شاء الله با این حرکت این زوال نزدیک شده است.
درسِ برجام
اما قصّه‌ی پر غُصّه‌ی برجام، که دنیایِ غرب از ابتدا کلاهِ گشادی را آماده کرده بود و آنگونه که حضرت آقا مقام معظم رهبری اخیراً به زبان آوردند و زمینه را آماده دیدند، چرا شما اینقدر رویِ مسئله‌ی هسته‌ای پافشاری می‌کنید؟ چرا اجازه نمی‌دهید که با این‌ها مذاکره کنیم؟ حضرت آقا فرمودند: ما همان وقت‌ها به این‌ها می‌گفتیم که آن‌ها قابلِ اعتماد نیستند، ولی برایِ اتمام حجّت و شرایطی که این‌ها فکر می‌کردند با این مذاکره تحریم برطرف می‌شود و اقتصادِ ما رونق پیدا می‌کند، بنا شد این مذاکره اساساً بخاطرِ رفعِ تحریم انجام شود، مذاکره‌ای که آن‌ها هیچ حقّی نداشتند و همه‌ی آن باج‌گیری بود، ما خلافِ قانونی انجام نداده بودیم که با آن‌ها سرِ سفره‌ی مذاکره بنشینیم و کم و زیاد کنیم، یکطرفه ما از علمِ خودمان، از پیشرفتِ هسته‌ایِ خودمان عقب‌نشینی کردیم که این‌ها تحریمِ غیرقانونیِ ظالمانه‌ی خودشان را از گُرده‌ی ما بردارند.
اما چه شد! حضرت آقا طیّ نامه‌ای که در همان اوایل برای رئیس جمهور نوشتند، در آنجا هشدار دادند، به سوابقِ اطلاعاتیِ خودِ آقایِ رئیس جمهور تکیه کردند که شما سوابقِ این‌ها را می‌دانید، لذا هوشیاری، هوشمندی و ترتیباتی که ما بتوانیم بعداً حقِّ خودمان را بگیریم، تضمینی، امضائی از رئیس جمهور… این‌ها هم رعایت نشد، اما این یک عبرت است که ما در مرحله‌ی بعدی سیاست‌هایِ کلّیِ نظام جمهوری اسلامی بر اساسِ قانون اساسی با رهبری است، با ولی فقیه است، مشروعیّتِ نظام با ولی فقیه است، سایست‌هایِ کلّی با ولی فقیه است، نکند بدونِ اذن و اجازه به سراغِ کسانی برویم که آن‌ها هم مانندِ امریکا هستند، هشت سال در دورانِ دفاع مقدّس بر سرِ ما آتش ریختند، فرانسه میراژ می‌داد، انگلیس تانک می‌داد، آلمان موادِّ شیمیایی می‌داد، این‌ها که اینقدر با ما عناد و دشمنی دارند، ما با چه جرأتی به این‌ها اعتماد کنیم و بدونِ اخذِ تأمین‌ها و تضمین‌هایِ لازم با این‌ها کنار بیاییم؟
«لَا یُلْدَغُ الْمُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ مَرَّتَیْنِ»[۱۲] مؤمن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود، لذا خواستِ مردمِ عزیزِ ما، مردمِ غیورِ ما، مردمِ صبورِ ما، این‌ها نشان دادند مشکلاتِ اقتصادی و سختی‌ها را در دورانِ جنگ تحمیلی تحمّل کردند، قلِک‌هایشان را شکاندند، جبهه را تقویت کردند، با دستِ خالی با شرق و غرب جنگیدند، مردمی رمضانی، روزه‌ای، صابر، با استقامت، با توکّل، با توسّل، این‌ها امتحانِ خودشان را داده‌اند، اما مسئله عزّتِ ملّی است، شرفِ این مملکت است، این را باید محفوظ بدارند، و خواستِ همه‌ی مردم این است که در مذاکره‌ی با اروپایی‌ها که اعتمادی به آن‌ها نیست، راهِ قبلی را طی نکنند، اگر شد تضمین‌هایِ محکم بگیرند، اگر شد تضمین‌های عملی و نه تضمین‌های حرفی بگیرند، و الّا زیرِ بارِ مذاکراتی که در آن ننگ است نروند.
لوایح مقابله با پولشویی
نکته‌ی دیگری که عطف به همین مسئله‌ی اساسی است، که بینش و بصیرت و توکّل و مردمی بودن و عزّت‌خواهی و هیهات من الذّله می‌خواهد، مسئله‌ی لوایحی است که در مجلس مطرح شد.
در آنجا هم توقّع این است که با دستِ خودشان در مسئله‌ی پولشویی، که باید آن‌ها تروریست‌ها را معرّفی بکنند، آن‌ها مقاومت را تروریست می‌دانند، ما خودمان را با دستِ خودمان محدود نکنیم، ما دشمن را بر مجاریِ اقتصادیِ خودمان از نظرِ اطلاعاتی با دستِ خودمان… آن‌ها باید چقدر جاسوسی کنند، خودمان میدان ندهیم این‌ها بیایند ببینند که پولِ ما در کجا گردش می‌کند، این جزوِ غفلت‌هاست، و حالا شما می‌خواهید تجربه را دوباره تجربه کنید؟ می‌گویید شرایطِ بانکیِ ما سخت است، مگر برجام شرایطِ بانکیِ شما را درست کرد؟
اینجا هم می‌گویند، ولی عمل نخواهند کرد، لذا ما عزّتِ اسلام را، حفظِ کیانِ این مملکت و شهدا و پرچمِ ولایت و این نمازِ نمازگزار و جمعه‌ای، این‌ها را از دولت مجلس توقّعِ جدّی داریم، و می‌خواهیم بر خلافِ مسیرِ عزّت قدمی بر ندارند.
سالروز فتح خرّمشهر
سالروزِ فتح خرمشهر را به امام زمانمان، به روحِ بلندِ امام و شهیدانمان، و شهدایی که با ایثارِ خونِ خودشان به خدای متعال وصل شدند و خدا خرمشهر را آزاد کرد، تبریک عرض می‌کنیم.
روزِ ملّیِ جمعیّت
روزِ ملّیِ جمعیّت است، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «تَنَاکَحُوا تَنَاسَلُوا تَکْثُرُوا فَإِنِّی أُبَاهِی بِکُمُ الْأُمَمَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ»[۱۳] کثرتِ جمعیّت اعتبارِ بین المللی است، اعتبارِ اقتداری است، اعتبارِ اقتصادی برای ماست، خدا می‌داند آن‌هایی که اولادِ بیشتری دارند تا آنجا که ما دیدیم زندگی‌شان بهتر از آن‌هایی است که یک فرزند دارند، بعلاوه پیغمبرِ ما به جمعیّتِ ما مباهات می‌کند، ما باید به خودمان ببالیم که پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم به ما مباهات می‌کند.
لذا در این مسئله الحمدلله با هشدارهایِ مقام معظم رهبری رشدِ جمعیّت‌مان بهتر است، لکن هنوز نگرانی‌ها وجود دارد، در سال ۵۸ حضرت امام روحی فداه چند بار در سخنرانی‌هایشان فرموده‌اند که ایران ظرفیّتِ تأمینِ یا تدبیر و اداره‌ی ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون جمعیّت را دارد.
باید به نیروهایِ داخلی تکیه کرد، به ظرفیّت‌هایی که ما زیرِ زمین و رویِ زمین داریم تکیه کنیم، و الآن هم تنها راه مصرفِ کالایِ داخلی است، باید در مسئله‌ی کالایِ داخلی، کارآفرینان و تولیدکنندگان کیفیّتِ کار را بالا ببرند، دولت باید از خریدِ کالاهایِ خارجی برایِ همه‌ی مجاری که در مسیرِ ادارات هست، فقط جنسِ داخلی… دولت به معنایِ اعمِّ کلمه، مجلس، قوه قضائیّه، این‌ها کالایِ خارجی نخرند، کالایِ داخلی بخرند، و مسئله‌ی تأمینِ چیزی که کارآفرینان بتوانند مواد را به گونه‌ای که کیفیّتِ کالا را تأمین کند، در این جهت دولت وظیفه‌ی سنگینی در جلوگیری از وارداتِ کالا دارد که موجبِ ورشکستگیِ داخلی‌ها می‌شود.
اگر رعایت نکنند، در حالِ مرتکب شدنِ گناهِ بزرگی هستند، این اقتصادِ مقاومتی تنها راهِ برون‌رفتِ از این مشکلات است. وگرنه مانندِ دوره‌ی قبل باز هم مدّتی منتظر باشیم تا اروپایی‌ها چه می‌گویند، وقت را از دست بدهیم، به داخل تکیه نکنیم، استعداد‌هایِ درخشانی که در جای جایِ این مملکت آمادگی دارند را به صحنه نیاوریم، فردا دیر است.
مسئله‌ی طلاق در جامعه
نکته‌ی دیگری که می‌خواهم بعنوانِ تذکّر در ماه مبارک رمضان عرض بکنم این است: هم دولت، هم رسانه‌ها، و هم بخصوص دادگاه‌ها در مسئله‌ی طلاق خدا را درنظر بگیرند، این نه در شأنِ ماست، نه در طرازِ این همه شهداست، نه نظامی که به نامِ اسلام ثبت شده است.
ازدواج‌ها با تأخیر واقع بشود، بعد هم هنوز دو روز نگذشته مسئله‌ی طلاق بوجود بیاید، این افزایشِ طلاق نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی‌هایِ فرهنگیِ آن‌هایی که عهده‌دارِ مسائلِ فرهنگی هستند دقیق نیست، رسانه‌هایِ ما ایفاءِ رسالتِ خودشان را نمی‌کنند، و بعضاً خودِ دادگاه‌ها تشویق می‌کنند.
مواردی را خودِ من سراغ داشتم که بعضی از این‌ها خیلی اهمیّتی به ادامه‌ی زندگی نمی‌دهند، و این مسائل به آبرویِ ما، به دیانتِ ما، به معنویّتِ ما ضربه می‌زند، و تضییعِ عمرِ جوانانِ ما می‌شود، نسلِ ما صدمه می‌خورد.
در این جهت باید مسئولین وظیفه‌ی خودشان را ایفا بکنند.
مسئله‌ی بروکراسیِ اداری
یکی هم مسئله‌ی بروکراسی است، این ادارات یک طوری مسئله‌ی کارآفرینان در اینجا ضربه می‌خورند، خودِ مردمی که در مراجعات‌شان به ادارات مشکل دارند، واقعاً این بعد از چهار دهه که نظام در حالِ چهل ساله شدن و ریشه‌دار شدن و سِتَبر شدن است و تنه‌ی تنومندی پیدا کرده است، و بحمدالله شکست ناپذیر شده، آیا وقتِ آن نشده است که یک انقلابِ اداری درخورِ تسهیلِ امورِ مردم بوجود بیاوریم؟
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم * إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ * وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا»
پی نوشت:
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] الکافی (ط – الإسلامیه)، جلد ۳، صفحه ۴۲۲
[۳] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۸۵ (شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّهَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ)
[۴] سوره مبارکه اعراف، آیه ۱۴۳ (وَلَمَّا جَاءَ مُوسَى لِمِیقَاتِنَا وَکَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِی أَنظُرْ إِلَیْکَ قَالَ لَن تَرَانِی وَلَکِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَکَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِی فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًّا وَخَرَّ مُوسَى صَعِقًا فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَکَ تُبْتُ إِلَیْکَ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِینَ)
[۵] سوره مبارکه حشر، آیه ۲۱ (لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ)
[۶] الکافی (ط – الإسلامیه)، جلد ۳، صفحه ۴۲۲٫
[۷] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۸۳
[۸] سوره مبارکه قصص، آیه ۸۳
[۹] سوره مبارکه نمل، آیه ۶۲ (أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ)
[۱۰] سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۶۵ (فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ)
[۱۱] کنزالأعمال، ۳۰۷۳۰
[۱۲] بحارالانوار جلد ۶۴ صفحه۳۰۷
[۱۳] بحارالانوار، جلد ۴۴، صفحه ۱۷۰
پاسخ دهید