۱ – عایشه همانند سایر همسران رسول خدا به دلیل نسبتش با رسول اکرم(ص) در میان مسلمنان از احترام خاصی برخوردار بود.
۲ – علاوه بر آن که وی از هر فرصتی برای صدمه زدن به امیرمومنان علی (ع) استفاده می‌کرد و چه بسا اگر حضرت وی را عفو نمی‌کرد دشمنان ایشان اسباب ناسازگاری ، تهمت، و شاید آشوبی دیگر را به پا می‌کردند.
لذا امام علی علیه السلام پس از جنگ جمل مقدمات سفر محترمانه وی را از بصره به مدینه فراهم ساخت و به محمدبن ابی‌بکر دستور داد خواهرش را همراهی کند و او را به مدینه برساند. امام به همه یاران اهل مدینه خود که مشتاق بودند به مدینه بازگردند، اجازه داد عایشه را تا مدینه همراهی کنند و به این نیز اکتفا نکرد و چهل تن از زنان محترم و سرشناس بصره را همراه او راهی مدینه کرد.
۳ – علی رغم تمام این خدمات و گذشت‌ها که خود عایشه اقرار بر آن ها داشت زمانی که به مدینه رسید باب گله مندی از امیر مومنان را باز کرد و گفت: وی همسر رسول خدا را همراه مردانی نا محرم به سوی مدینه فرستاد. اما پس از آن که متوجه شد همراهان و محافظانش زنانی در لباس مرد بوده اند شرمنده شده برای جلوگیری از فضاحت بیشتر گفت: : «خدا فرزند ابوطالب را پاداش نیک دهد که حرمت رسول خدا را درباره‌ی من رعایت کرد.»
جهت مطالعه و کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانید به کتاب زیر (که یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین منابع تاریخی است) مراجعه و از جزئیات جنگ جمل و وقایع پس از آن آگاهی یابید:
شیخ مفید، الجمل، قم، مکتبه الداوری.

روز شنبه، یکم ماه رجب سال ۳۶ کاروان عایشه به راه افتاد و عده‌ای از مردم، او را مشایعت کردند. عایشه در برابر محبّت‌های امام علی علیه السلام بی‌اختیار منقلب شد و به مردم گفت:« فرزندان من! برخی از ما به برخی دیگر اعتراض می‌‌کنند، ولی این کار سبب تعدّی نگردد. به خدا سوگند، میان من و علی، جز آنچه میان زن و بستگان او رخ می‌دهد چیز دیگری نبوده است. او اگر چه مورد خشم من قرار گرفت، از اخیار و نیکان است.»
امام علیه السلام از سخنان عایشه تشکر کرد و افزود:« مردم! او همسر پیامبر شماست.»

آن گاه او را تا مسافتی مشایعت کرد. چهل زنی که به فرمان امام علیه السلام عایشه را همراهی می‌کردند، لباس مردانه پوشیده بودند تا غریبه‌ها خیال کنند آنها مرد هستند و به ذهن کسی افکار ناروا درباره آنان و همسر رسول اکرم صلی الله علیه و آله خطور نکند.
عایشه نیز تصور می‌کرد که علی علیه السلام برای حفاظت از او مأموران مرد گماشته است و پیوسته از این موضوع گِله کرد تا وقتی به مدینه رسید و دید آنها زن هستند. آن‌گاه از اعتراض خود پوزش خواست و گفت:« خدا فرزند ابوطالب را پاداش نیک دهد که حرمت رسول خدا را درباره‌ی من رعایت کرد.»

منبع: پرسمان