معنی اعتماد به نفس این است که: “فرد توانمندی های خودش را باور داشته باشد و بتواند آنها را ابراز کند“. معمولاً افراد زمانی می توانند توانمندی های خود را ابراز کنند که محیط مساعد باشد و از سرزنش دیگران ترسی نداشته باشند؛ لذا پدر و مادر باید محیط را برای فرزندان آماده کنند؛

والدین می توانند برای بالا بردن اعتماد به نفس فرزندان خود چند کار انجام دهند:

الف. سپردن مسئولیت به فرزندان

باید به بچّه ها مسئولیت هایی در حدّ توانشان داده شود؛ چراکه اگر آنها مسئولیت ها را به درستی انجام دهند، اعتماد به نفشان بالا می رود.

ب. قدر دانی

وقتی فرزند کار خود را به درستی انجام داد، باید از او قدردانی شود؛ چراکه با تشکّر کردن به او می فهمانیم که کار تو چقدر با ارزش بوده است؛ در نتیجه اعتماد به نفس او زیاد می‌شود.

ج. دور کردن فرزندان از محیط های نامناسب

اگر والدین می دانند که محیطی برای بچّه وجود دارد که اعتماد به نفسش را پایین می آورد، باید او را از آن محیط دور کنند.

د. ارتباط با دوستان و هم سالان

وقتی بچّه ها در گروه همسالان قرار می گیرند، حسّ بالندگی در آنها بیشتر موج می زند؛ چراکه می توانند در آنجا توانایی های خود را به نقطه ی بروز و ظهور برسانند. ولی نباید او را در گروه های پر جمعیّت قرار داد؛ زیرا از آنجا که افراد توانایی های مختلفی دارند، ممکن است او احساس کمبود کند.

ه. بزرگ نمایی ویژگی های مثبت

پدر و مادر باید ویژگی های مثبت فرزندان را ببینند و از آن تعریف کنند؛ خصوصاً در دختران که پدر باید این نقش را ایفاء کند.

و. توکّل بر خدا

نکته ی آخر این است که اعتماد به نفس همیشه باید همراه با توکّل بر خدا باشد؛ یعنی اگر قرار باشد انسانها فقط خودشان را ببینند و فقط بر توانایی های خودشان تکیه کنند، همیشه انسان ضعیف است؛ “خلق الانسان ضعیفاً”^[۱]؛ ولی اگر انسان به آن منبع اصلی متّصل شد و با او ارتباط برقرار کرد، خیلی قوی می شود. لذا پدر و مادر باید به فرزندان یاد بدهند که در کارهایشان توکّل بر خدا را فراموش نکنند؛ چرا که خود این موضوع برای آنها قوت قلب و اعتماد به نفس می آورد.

پی نوشت

النساء؛ ۲۸_انسان ضعیف خلق شده است[۱]