مرحوم شهید سلیمانی اعلی الله مقامه الشّریف حوزوی نبود، ولی مؤمنی بود که زیرِ پرچمِ ولایت، آنچه را که از دستوراتِ دینِ خود از زبانِ ولی فقیهِ خود می‌گرفت، بدونِ تردید عمل می‌کرد. خدای متعال ایمان را تطهیرِ از شرک قرار داده است. انسانِ مؤمن نمی‌تواند وابسته باشد، مؤمن «نه شرقی نه غربی» است، ایمان اگر آمد که نتیجه‌ی عملِ صالح و تقوا هست، «إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا»[۱]، انسان اهلِ تمیز می‌شود، خدای متعال مصالح و مفاسد را آنگونه که هست در اختیارِ او قرار می‌دهد.
یک دعایی است که مرحوم شیخ بهائی اعلی الله مقامه الشّریف در کتاب شریف «مفتاح الفلاح» و مرحوم شیخ المحدثین شیخ صدوق اعلی الله مقامه الشّریف در «من لا یحضره الفقیه» بعنوانِ قنوتِ نماز وتر نقل کرده‌اند، دعای خیلی دلنشین و سازنده و جامعی است، یک جمله‌ی آن این است که «هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ یَا إِلَهِی رَحْمَهً تُغْنِینِی بِهَا عَنْ رَحْمَهِ مَنْ سِوَاکٍ»[۲]، خدایا! از پیشگاهِ خودت، بدونِ واسطه مرا بالا ببر، من بر سرِ سفره‌ی خودت باشم. خودِ خدای متعال شهدا را پذیرایی می‌کند، «عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»[۳]، نزدِ خودِ خدای متعال هستند، رزقشان را هم خودِ خدای متعال می‌دهد، واسطه ندارند. خدایا! به من مستقیماً از محضرِ خودت رحمتی عنایت کن که «تُغْنِینِی بِهَا عَنْ رَحْمَهِ مَنْ سِوَاکٍ»، من به غیر از تو چشم ندوزم، وابستگیِ فکری نداشته باشم. مرحوم شهید سلیمانی استقلالِ توحیدی داشت، خدای متعال را یافته بود، خدای متعال را شناخته بود، ذوبِ در ولایتِ امام و رهبرِ خود بود که این بزرگواران ذوبِ در ولایتِ ائمه علیهم السلام هستند، و ائمه علیهم السلام هم ذوبِ در خدای متعال هستند.
لذا مرحوم شهید سلیمانی رحمه الله تعالی علیه از ابتدای انقلاب همیشه در میدان‌های خطر بود، هیچگاه هم هیچ کجا از ایشان یک تردید و تزلزلی نقل نشد، همه جا خودِ ایشان در جبهه بودند، کسی نبود که بگوید بروید، خودِ او مانندِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه در میدانِ جنگ سلاح به دست داشت، فرمانده بود، ولی کنارِ سربازِ خود می‌جنگید، این نشانه‌ی ایمان است، این نشانه‌ی یقین است، «فَمَا حَدُّ اَلْیَقِینِ قَالَ أَنْ لاَ تَخَافَ مَعَ اَللَّهِ شَیْئاً»[۴]، اگر بخواهید هویت و حقیقتِ یقین را بدانید که چیست، حدِ یقین، تعریفِ یقین، حقیقتِ یقین این است که آدمی که خدا دارد از احدی نمی‌ترسد، نه اینکه در جنگ نمی‌ترسد، اگر تمامِ عالَم درهای اقتصاد را به روی ما ببندند ما باکی نداریم، روزیِ ما که به دستِ این و آن نیست، روزیِ ما که به دستِ شرق و غرب نیست، خزائنِ خدای متعال که تمام نمی‌شود، قدرتِ خدای متعال که نفاد ندارد.
[۱] سوره مبارکه انفال، آیه ۲۹ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا وَیُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ)
[۲] من لا یحضره الفقیه، جلد ۱، صفحه ۴۹۰ (وَ رَوَى مَعْرُوفُ بْنُ خَرَّبُوذَ عَنْ أَحَدِهِمَا یَعْنِی أَبَا جَعْفَرٍ وَ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: «قُلْ فِی قُنُوتِ اَلْوَتْرِ: لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ اَلْحَلِیمُ اَلْکَرِیمُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ اَلْعَلِیُّ اَلْعَظِیمُ سُبْحَانَ اَللَّهِ رَبِّ اَلسَّمَاوَاتِ اَلسَّبْعِ وَ رَبِّ اَلْأَرَضِینَ اَلسَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ رَبِّ اَلْعَرْشِ اَلْعَظِیمِ اَللَّهُمَّ أَنْتَ «اَللّٰهُ نُورُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ» وَ أَنْتَ اَللَّهُ زَیْنُ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ أَنْتَ اَللَّهُ جَمَالُ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ أَنْتَ اَللَّهُ عِمَادُ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ أَنْتَ اَللَّهُ قِوَامُ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ أَنْتَ اَللَّهُ صَرِیخُ اَلْمُسْتَصْرِخِینَ وَ أَنْتَ اَللَّهُ غِیَاثُ اَلْمُسْتَغِیثِینَ وَ أَنْتَ اَللَّهُ اَلْمُفَرِّجُ عَنِ اَلْمَکْرُوبِینَ وَ أَنْتَ اَللَّهُ اَلْمُرَوِّحُ عَنِ اَلْمَغْمُومِینَ وَ أَنْتَ اَللَّهُ مُجِیبُ دَعْوَهِ اَلْمُضْطَرِّینَ وَ أَنْتَ اَللَّهُ إِلَهُ اَلْعَالَمِینَ وَ أَنْتَ اَللَّهُ اَلرَّحْمَنُ اَلرَّحِیمُ وَ أَنْتَ اَللَّهُ کَاشِفُ اَلسُّوءِ وَ أَنْتَ اَللَّهُ بِکَ مُنْزَلٌ کُلُّ حَاجَهٍ یَا اَللَّهُ لَیْسَ یَرُدُّ غَضَبَکَ إِلاَّ حِلْمُکَ وَ لاَ یُنْجِی مِنْ عَذَابِکَ إِلاَّ رَحْمَتُکَ وَ لاَ یُنْجِی مِنْکَ إِلاَّ اَلتَّضَرُّعُ إِلَیْکَ فَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ یَا إِلَهِی رَحْمَهً تُغْنِینِی بِهَا عَنْ رَحْمَهِ مَنْ سِوَاکٍ بِالْقُدْرَهِ اَلَّتِی بِهَا أَحْیَیْتَ جَمِیعَ مَا فِی اَلْبِلاَدِ وَ بِهَا تَنْشُرُ مَیْتَ اَلْعِبَادِ وَ لاَ تُهْلِکْنِی غَمّاً حَتَّى تَغْفِرَ لِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تُعَرِّفَنِی اَلاِسْتِجَابَهَ فِی دُعَائِی وَ اُرْزُقْنِی اَلْعَافِیَهَ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِی وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ لاَ تُشْمِتْ بِی عَدُوِّی وَ لاَ تُمَکِّنْهُ مِنْ رَقَبَتِی اَللَّهُمَّ إِنْ رَفَعْتَنِی فَمَنْ ذَا اَلَّذِی یَضَعُنِی وَ إِنْ وَضَعْتَنِی فَمَنْ ذَا اَلَّذِی یَرْفَعُنِی وَ إِنْ أَهْلَکْتَنِی فَمَنْ ذَا اَلَّذِی یَحُولُ بَیْنَکَ وَ بَیْنِی أَوْ یَتَعَرَّضُ لَکَ فِی شَیْءٍ مِنْ أَمْرِی وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنْ لَیْسَ فِی حُکْمِکَ ظُلْمٌ وَ لاَ فِی نَقِمَتِکَ عَجَلَهٌ إِنَّمَا یَعْجَلُ مَنْ یَخَافُ اَلْفَوْتَ وَ إِنَّمَا یَحْتَاجُ إِلَى اَلظُّلْمِ اَلضَّعِیفُ وَ قَدْ تَعَالَیْتَ عَنْ ذَلِکَ یَا إِلَهِی فَلاَ تَجْعَلْنِی لِلْبَلاَءِ غَرَضاً وَ لاَ لِنَقِمَتِکَ نَصَباً وَ مَهِّلْنِی وَ نَفِّسْنِی وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ لاَ تُتْبِعْنِی بِبَلاَءٍ عَلَى أَثَرِ بَلاَءٍ فَقَدْ تَرَى ضَعْفِی وَ قِلَّهَ حِیلَتِی أَسْتَعِیذُ بِکَ اَللَّیْلَهَ فَأَعِذْنِی وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ مِنَ اَلنَّارِ فَأَجِرْنِی وَ أَسْأَلُکَ اَلْجَنَّهَ فَلاَ تَحْرِمْنِی ثُمَّ اُدْعُ اَللَّهَ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ اِسْتَغْفِرِ اَللَّهَ سَبْعِینَ مَرَّهً» .)
[۳] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۶۹ (وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ)
[۴] مشکاه الأنوار فی غرر الأخبار، جلد ۱، صفحه ۱۳ (عَنْهُ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ : لَیْسَ شَیْءٌ إِلاَّ لَهُ حَدٌّ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَمَا حَدُّ اَلتَّوَکُّلِ قَالَ اَلْیَقِینُ قُلْتُ فَمَا حَدُّ اَلْیَقِینِ قَالَ أَنْ لاَ تَخَافَ مَعَ اَللَّهِ شَیْئاً .)
پاسخ دهید