اسلام در لغت به معنی تسلیم شدن و گردن نهادن است و قرآن کریم دینی را که به سوی آن دعوت می‏کند از این روی اسلام نامیده که برنامه کلی آن تسلیم شدن انسان در مقابل خدای جهان است. علی (ع) در روز ایمان آوردن به پیامبر از لحاظ قدرت جسمی و رشد فکری به حدی رسیده بود که برای همه این کارها شایستگی داشت و از لحظه‏ای که دست پیمان خدمت و فداکاری به سوی رسول خدا دراز کرد در تصمیم خود راسخ بود و پیوسته گفتار خود را با کردار، توأم می‏ساخت و در تمام مراحل زندگی مونس پیغمبر بود. علی (ع) در قول و فعل خود از خطا و معصیت مصون است و داناترین مردم به معارف و شرایع است. علاوه بر این، حضرت یحیی هم در کودکی پیامبر شده و همچنین حضرت عیسی و چند نفر از امامان در کودکی به امامت رسیده‏اند.

پاسخ تفصیلی:
با عرض سلام خدمت پرسشگر محترم از اینکه سئوال خویش را با ما در میان گذاشته‏اید تشکر و قدردانی می‏شود.
در پاسخ از سؤال، در ابتدا دلایلی که بر اعتبار اسلام کودک اقامه شده با قطع نظر از عصمت بررسی می‏شود و در قسمت دوم به عصمت و ممتاز بودن ائمه وانبیاء از دیگران می‏پردازیم.

اما قسمت اول:
اولاً این که معروف است علی (ع) در سن هفت سالگی ایمان آورده از نظر تاریخی اختلافی است و مسلم نیست. از ابن مسعود نقل شده که در سن پانزده سالگی یا شانزده سالگی ایمان آورده است.
و باز شداد بن اوس نقل می‏کند که در پانزده سالگی. راوی دیگر نقل کرده در چهار ده سالگی و دیگری گفته در یازده سالگی و راوی دیگر نوشته در پانزده سالگی ایمان آورده است.(۱)

ثانیاً: اگر قبول کنیم که در هفت سالگی ایمان آورده، می‏گوئیم سن بلوغ در احکام شرعیه معتبر است نه در امور عقلیه، ایمان بخدا و یگانگی او و تصدیق رسالت از امور عقلی است نه از تکالیف شرعی.

و ثالثاً: فزونی قوه ممیزه و عقل آدمی در سنین بالا کلیت ندارد و چه بسا کسی در سالهای اولیه عمر، عقل و منطقش قوی‏تر از کسی باشد که در سنین چهل و یا پنجاه سالگی بسر می‏برد.

رابعاً: ایمان علی )ع( مانند ایمان دیگران نبوده است، زیرا ایمان او از فطرت سرچشمه می‏گرفت در صورتی که ایمان دیگران از کفر به ایمان بوده است و آن حضرت پیش از بعثت نبوی فطرهً، موحد بود، چنانکه خود آن جناب در نهج البلاغه می‏فرماید )فانی ولدت علی الفطره و سبقت الی الایمان و الهجره(۲) (من بر فطرت توحید ولادت یافتم و به ایمان و هجرت با رسول خدا بر دیگران سبقت گرفتم).

و خامساً: قول و فعل پیغمبر حجت می‏باشد، زیرا که خداوند درباره آن حضرت می‏فرماید پیغمبر از روی هوی و هوس سخن نمی‏گوید، بلکه هر چه می‏گوید از جانب وحی است.

بنابراین اگر ایمان ار روی تقلید و کودکانه بود نبی اکرم به او می‏فرمود یا علی تو هنوز کودکی و بحد بلوغ و تکلیف نرسیده‏ای در صورتی که نه تنها چنین حرفی را نزد، بلکه ایمانش را پذیرفت و وارث بودن و خلافت او را نیز صریحاً بعموم حاضرین گوشزد نمود.(۳)
همچنین علی (ع) در آن روز از لحاظ قدرت جسمی و رشد فکری به حدی رسیده بود که برای هر کاری شایستگی داشت، لذا این کودک هیچ گاه با کودکان دیگر انس نگرفت و در جرگه آنان وارد نشد و به بازی با آنها نپرداخت، بلکه از همان اول دست پیمان خدمت و فداکاری به سوی رسول خدا دراز کرد و در تمام مراحل زندگی، مونس پیغمبر بود.

جواب دیگر اینکه در امور شرعی بعضی‏ها بلوغ را معتبر نمی‏دانند. در عروه الوثقی سید یزدی می‏فرماید: “عبادات بچه صحیح است و بعید نیست بگوئیم که می‏تواند اجیر شود برای اتیان نماز دیگری”.(۴) و ده‏ها روایت که می‏فرمایند بچه‏ها را از سنین کم و بچگی به انجام تکالیف شرعی وادار نمایید.

اما قسمت دوم: “لما یقاس بال محمد من هذه الامه احد”؛(۵) هیچ فردی از افراد این امت با خاندان پیغمبر مقایسه نمی‏شود.
ائمه از اول تولد تا پایان زندگی معصوم هستند. روایات زیادی داریم که پیغمبر فرموده علی در قول و فعل معصوم و از خطا و معصیت مصون است و از طرف دیگر می‏دانیم علی (ع) دومین شخصیت عالم هستی است، وقتی حضرت یحیی که یکی از پیامبران بزرگ الهی است در کودکی به مقام نبوت رسیده، خداوند آنچنان عقل روشن و درایتی به او داد که شایسته پذیرش این منصب شد. یا در رابطه با حضرت عیسی در سوره مریم آیه ۱۲ آمده: ما فرمان نبوت و عقل و هوش و درایت را در کودکی به او دادیم که در ابتدای تولد گفت من بنده خدایم او کتاب آسمانی به من مرحمت کرد و مرا پیامبر قرار داد. یا امام جواد در سن ۷ سالگی به امامت رسید و رهبری و زعامت امت اسلامی را بدست گرفت.(۶) وهمچنین امام هادی و امام زمان در کودکی به امامت و رهبری رسیده‏اند، پس چه مانع دارد امام علی (ع) در کودکی با بصیرت و بینش کامل به پیامبر اسلام ایمان بیاورد، کسی که پیامبر فرموده: علی (ع) همیشه با حق است و حق و قرآن همیشه با او است تا قیامت از حق جدا نمی‏شود.

منابع جهت مطالعه بیشتر:
۱٫ تفسر نمونه ج۱۳٫
۲٫ شیعه در اسلام.
۳٫ فروغ ولایت.
۴٫ علی کیست؟ فضل اللَّه کمپانی.
۵٫ نهج البلاغه خوئی جلد۸، ص۲۸۲٫

منبع:پرسمان

(۱) . منهاج البراعه فی شرع نهج البلاغه، میرزا حبیب اللَّه خوئی، کتاب فروشی اسلامی تهران، ناشر مؤسسه دار العلم قم، چاپ سوم، ص۲۸۴٫
(۲) . نهج البلاغه، خ/۵۷٫
(۳) . منهاج البراعه شرح نهج البلاغه، جلد ۸ صفحات ۲۶۸ به بعد تا ۲۹۰، و تاریخ طبری، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۷ ه ق، ج۱۹، ص۷۴٫
(۴) . عروه الوثقی، ج۱، ص۷۴۸ علی کیست؟ فضل اللَّه کمپانی، ص۲۰ به بعد.
(۵) . شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دار احیاء الکتب العربیه، چاپ دوم، ۱۳۸۵ ق، ج۱، ص۱۴۰٫
(۶) . از شیعه در اسلام، ص۲۶ و تفسیر نمونه جلد ۱۳، آیات ۱۲ و ۳۰ سوره مریم.