این پژوهش ضمن بررسى نوآورى‏هاى مذهبى حسن صبّاح، به نقش وى در بنیان نهادن دعوت جدید اسماعیلى و بحث از آراى او درباره‏ى جایگاه امام در سلسله مراتب این آیین و ضرورت تعلیم از امام، هم‏چنین تأثیر این اصلاحات مذهبى در جامعه‏ى اسماعیلى ایران و چگونگى قرار گرفتن این داعى اسماعیلى در رهبرى جنبش نزاریان مى‏پردازد.
یافته‏هاى این پژوهش بیانگر آن است که حسن صبّاح با ارائه‏ى آموزه‏هاى تازه‏ى مذهبى، ضمن اصلاحات بنیادىِ ساختارِ این آیین، آن را با مقتضیات سیاسى و اجتماعى آن عهد هماهنگ ساخت. این رویکرد مصلحت‏جویانه و عمیقاً مذهبى سبب شد تا تعالیم این داعى تحت عنوان «دعوت جدید» شهرت پیدا کند. وى به یارى این اندیشه‏هاى تازه، ضمن متحد ساختن نزاریان ایران، نیرو و آرمان‏هایى تازه بدانان داد و با رهبرى خویش، در مقام «حجت» امام غایب، جامعه‏ى نزارى را به سمت کسب توانمندى‏هاى سیاسى نیز سوق داد.