استاد ما⁽مرحوم حاج محمّدحسین اصفهانى.⁾ مرحوم حاج محمّد حسین اصفهانى مال و ثروت پدر⁽که از تجّار و صاحب کمپانى بود.⁾ خود را به علم و اهل علم داد، و با آن همه مقامات علمى، مرجع نشد تا این که وفات کرد! در حالى که در شدّت احتیاج و سر تا پا قرض بود! یکى از شاگردانش صد و پنجاه روپیه از ایشان طلبکار بود و شاید دوستانش دلشان به حال ایشان مى  سوخت. با آن همه ریاضات و زهد و مقامات علمیّه، از یکى از شاگردانش شنیدم که در راه منزل فرموده بود: امیدوارم، سر سالم به گور ببرم!

این کلام ایشان⁽ آقاى حاج شیخ محمّد حسین اصفهانى، استاد حضرت استاد ـ مدّظلّه ـ⁾ هیچ مناسب نیست با خیالاتى که درباره  ى ایشان مى  کردند که طالب ریاست است. روزى که دندانش را کشیده بود و خون زیاد از آن مى  آمد، بنده از خودش شنیدم که فرمود: اى کاش، دندان طمع از دنیا را کشیده باشم!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد