سؤال: پسر هفت ساله ای دارم که همیشه می خواهد خیلی سریع و بد خط مشق هایش را بنویسد و به بازی برود. امّا برای کار های مورد علاقه ی خود مانند شطرنج بازی کردن، وقت می گذارد و تمرکز دارد؛ ولی در انجام تکالیفش بی علاقه و بدون تمرکز است. دیکته ی او هم ضعیف است و به آن علاقه ندارد. لطفاً من را راهنمایی کنید.

جواب:

در ابتدا این نکته را عرض کنم که خوب است اگر ما می توانیم، بازی هایی مثل شطرنج را که در فضای تربیت دینی ما نهی شده است، از ابزار بازی این بچه حذف کنیم و آن را در معرض او نگذاریم؛ چون ممکن است که در دراز مدت مشکلاتی را در پی داشته باشد.

استفاده از شیوه ی جایگزین

یکی از مشکلاتی که ما در زمینه انجام تکالیف بچه ها داریم، این است که بچه ها تکلیف را تکلیف می دانند و این هم خیلی برای بچه ها سخت است؛ چراکه که از یک جهت، ما برای انجام دادن تکلیف، سخت گیری می کنیم و از طرفی هم که خودش تکلیف است؛ لذا بچّه ها نمی توانند این دو جهت را بپذیرند. توصیه من به مادران بزرگوار این است که از شیوه های جایگزین برای رفع این مشکل استفاده کنند. مثلاً ما به جای این که بگوییم بچه ها املا را روی کاغذ بنویسند، می توانیم از آن ها بخواهیم که آن را با کامپیوتر تایپ کنند. این روش هم ماندگاری بیشتری در ذهن آن ها دارد و هم تمرکز بیشتری را در بچه ها ایجاد می کند.

املای فضایی!

همچنین می توانیم به جای این که به صورت مستقیم به بچه ها املا بگوییم، می توانیم به آن ها املا های فضایی بگوییم! چه طور؟ مثلاً به فرزندمان بگوییم که امروز املایت را روی کاغذ ننویس؛ بلکه املا را روی هوا بنویس! یعنی از شیوه هایی استفاده کنیم که برای بچه ها جذّابیت هایی داشته باشد.

انتخاب زمان مناسب

نکته ی دیگر این است که باید انجام تکلیف را در یک زمان مناسب برای بچه ها قرار دهیم؛ مثلاً این طور  نباشد که بچه ها قبل از زمان بازی، انجام تکلیف داشته باشند. تکلیف همیشه باید در زمانی باشد که قبل و بعد از آن، آسیبی را به وجود نیاورد.