یکی از مباحث مهم اخلاق کاربردی – که امروزه جامعه اسلامی را به چالش فراخوانده – مساله چگونگی رفتار و ارتباط با پیروان «دیگر ادیان» است. هر چند این مساله در گذشته نیز وجود داشته، اما با طرح تئوری حکومت اسلامی و دیگر مباحث نوین کلامی، از جهت بررسی مبانی نظری و کاربردی، مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته است، از این رو، نگارنده در نوشتار حاضر، با توجه به نیاز علمی جامعه امروزی به مباحث اخلاقی و بحران معیار در رفتار با غیرمسلمانان، در صدد استنباط و ارائه الگوی رفتار ارتباطی با پیروان سایر ادیان در پرتو سیره رضوی (ع) است. به این منظور، ابتدا به طرح دقیق مساله پرداخته، برای حل مساله، تصویری از هویت و چیستی «دین» در فرهنگ رضوی ارائه می دهد. در ادامه بحث، پلورالیسم دینی «هنجاری» به عنوان فرضیه و پاسخی به مساله رفتار با پیروان دیگر ادیان از دیدگاه امام رضا (ع)† مورد تحلیل قرار می گیرد. پایه گذاری و ترویج «گفت و گوی ادیان» توسط حضرت (ع)†، از دیگر مباحث مهم این پژوهش است.
غایت نوشتار حاضر، در استنباط و ارائه شاخص های الگوی رفتار ارتباطی با پیروان سایر ادیان در پرتو سیره رضوی تحقق می یابد. در این مقال، ادعا و اثبات شده است که از دیدگاه حضرت رضا (ع)، مناسبات ما با غیرمسلمانان باید مبتنی بر اخلاق انسانی، احترام و مهرورزی، مدارا و تسامح دینی، آزادی فکر و بیان، مخاطب شناسی و آشنایی با زبان و متون مقدس دیگر ادیان و همزیستی مسالمت آمیز باشد.