اموىها در شرق, روم و مغرب به فتوحات ادامه دادند. سرزمین مغرب مدت یک قرن ناآرام بود و میان خوارج, اموىها, عباسیان و کارگزاران ایشان دست به دست مى شد. با حاکمیت اغالبه در افریقیه, از نزاع ها کاسته شد و آن سرزمین روبه عمران و آبادانى نهاد. عرب هاى مهاجر با بربرها, یعنى ساکنان بومى آن سرزمین, آمیختند و به عرب هاى افریقایى تبدیل شدند و نسل, فرهنگ و زندگى جدیدى به وجود آمد که از اسلام, سنت هاى قبایلى و شرایط منطقه اى متإثر بود.
محمد زینهم محمد عزب که کتاب ((تاریخ مملکه الاغالبه)) نوشته ابن وردان را تصحیح کرده, مقدمه و حواشى مفصلى به آن افزوده است. مقاله حاضر ترجمه این مقدمه است.