اعجاز یعنى به عجز درآوردن و عاجز کردن. وجوه اعجاز و تحدّى قرآن از مباحثى است که همواره مورد بحث متکلّمان بوده و آراء و نظرات گوناگونى در این رابطه، مطرح شده است. با توجّه به نظریّات مختلف در باب وجه اعجاز قرآن از سوى عالمان و متکلّمان مسلمان، چون شیخ طبرسى، سیّد مرتضى، قطب راوندى، امین‌الاسلام طبرسى، علّا مه مجلسى و آیت الله خویى و…
اقوال در وجه اعجاز قرآن به دو بخش ۱٫ فصاحت و بلاغت (جنبه هاى ادبى) و ۲٫ محتوا (علوم و معارف) تقسیم بندى شده است. میرزا مهدى اصفهانى مهمترین وجه اعجاز قرآن را علوم و معارف جدید الاهى و کلام الله بودن آن می‌داند. وى در رساله «إعجاز کلام الله المجید» با ذکر شواهدى، به تبیین مدّعاى خویش مىپردازد و معتقد است که وجه اعجاز قرآن را در خود قرآن و کلام حاملان علوم آن باید جستجو کرد. در این پژوهش، با استناد به این اثر، به بررسى ادلّه مرحوم میرزاى اصفهانى در مورد وجه اعجاز قرآن، شامل: عمومیّت و شمول اعجاز قرآن در همه اعصار، طعن کافران به علوم و معارف قرآن، کلام الله بودن قرآن، احسن الحدیث بودن قرآن
در هدایت، حکمت، معرفت خدا، اثاره عقول با تأکید بر احادیث و روایات معصومین :پرداخته شده است. اعجاز قرآن با رسالت خاتم‌الانبیاء تناسب دارد و هدف از بعثت ایشان، رساندن بندگان خدا به وجدان کردن خدا، تزکیه، تکمیل عقول و تذکّر به علوّ و قدس خداست. در این مقاله، همچنین انگیزه انحصار وجه اعجاز قرآن در فصاحت و بلاغت، بررسى و راه برون رفت از آن، مراجعه به اهل بیت: و تدبّر در قرآن بیان شده است.