نداشتن جرأت در انجام کارها و عدم اعتماد به نفس، ممکن است ناشى از حالات زیر باشد:

الف. خود کم‏بینى ؛ انسان با آنکه داراى ارزش‏ها و لیاقت‏هاى خاص خود است، ولى خود را ناچیزتر از آنچه هست، مى‏انگارد! به عبارت دیگر خود و ارزش‏هاى خویش را باور ندارد.

 ب. دیگر بزرگ‏بینى ؛ منظور این است که گاهى انسان براى دیگران هیبتى تصوّر مى‏کند و آن چنان آنها را در خیال خود بزرگ جلوه مى‏دهد، که گویى خودش در برابر آنان مورى به درگاه سلیمان و یا ذره‏اى در برابر خورشید است و همین امر باعث مى‏شود وقتى در برابر آنها قرار گرفت، دست و پاى خودش را گم کند.

ج. عدم اعتماد به نفس ؛ این امر گاهى به جهت عدم تسلّط است؛ چون بر چیزى که باید بازگو کند، کاملاً مسلّط نیست و دچار تزلزل مى‏شود.

 

براى درمان این پدیده مى‏توان به راهکارهاى عملى زیر توجه کرد. البته ضرورى است این راه‏کارها به طور جدى و پى‏گیر دنبال شود:

۱ – قبل از هر چیز، شناخت خود را از توانمندى‏ها و نقاط قوت و خصوصیات مثبت خویش گسترش دهید و در نتیجه خود را مثبت ارزیابى کنید.

۲ – به تجربه‏هاى تلخ و شکست‏هاى گذشته و نیز احساسات و تخیلات منفى درباره خود نیندیشید و بکوشید آنها را از فضاى ذهن‏تان بیرون بریزید.

۳ – در انتخاب دوستان، همدرسى‏ها و هم اتاقى‏هاى خود دقت کنید. بکوشید با افراد بانشاط و اجتماعى بیشتر رفت و آمد کرده و از نحوه برخورد و روابط اجتماعى آنها الگو بگیرید.

۴ – اگر در ابتدا دچار اضطراب شدید، نباید نگران شوید ؛ تا به زمین نخورید راه رفتن را نمى‏آموزید.

۵ – در محیط‏هاى دوستانه بیشتر صحبت کنید.

۶ – اگر وارد محیط جدیدى شدید، سعى کنید به آداب رسوم آن آشنا شوید ؛ ولى محکوم آن نشوید.

۷ – اگر به هنگام صحبت از نگاه کردن در چهره دیگران هراس دارید و موجب اضطراب شما مى‏شود، سعى کنید به آنها خیره نشوید و به آنها توجه نکنید.

 ۸ – مسئولیت‏پذیرى در اجتماع را در کارهاى کوچک و کوتاه مدت، آغاز و تمرین کنید تا ابهت خیالى این محیط براى شما از بین برود.