امام: زن باید با اجازه شوهرش به اعتکاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضییع حق (زناشویى) او شود – بنابر احتیاط واجب اعتکافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتکافش صحیح است.[۱]

آیات عظام بهجت و تبریزى: زن باید با اجازه شوهرش به اعتکاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضییع حق (زناشویى) او شود – اعتکافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، بنابر احتیاط واجب باطل است.[۲]

آیات عظام سیستانى و صافى: زن باید با اجازه شوهرش از منزل بیرون رود و اگر اجازه ندهد، اعتکافش باطل است (هر چند باعث تضییع حق زناشویى او نشود).[۳]

 آیات عظام فاضل و وحید: زن باید با اجازه شوهرش به اعتکاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضییع حق (زناشویى) او شود – اعتکافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتکافش صحیح است.[۴]

آیه اللّه‏ مکارم: بنابر احتیاط واجب، زن باید با اجازه شوهرش به اعتکاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضییع حق (زناشویى) او شود – بنابر احتیاط واجب اعتکافش باطل است.[۵]

آیه اللّه‏ نورى: زن باید بااجازه شوهرش به اعتکاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضییع حق (زناشویى) او شود – اعتکافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتکافش صحیح است، مگر آنکه روزه او در اعتکاف مستحبى باشد.[۶]

پی نوشت ها

[۱] – امام، تحریرالوسیله، ج ۱، مشروط الاعتکاف، السادس و استفتاآت، ج ۳، حقوق زوجیت، س ۱۶٫

[۲] – بهجت، توضیح‏المسائل، متفرقه، م ۱۸ ؛ وسیله‏النجاه، ج ۱، م ۱۱۹۳ و تبریزى، منهاج‏الصالحین، ج ۱، م ۱۰۶۹٫

[۳] – صافى، عروه‏العباد، ج ۱، شروط الاعتکاف، م ۱۴۰۲، السادس و توضیح‏المسائل، م ۲۴۲۱ و سیستانى، تعلیقات على العروه، شرائط الاعتکاف، السابع.

[۴] – وحید، منهاج‏الصالحین، ج ۲، م ۱۰۶۹، الخامس و توضیح‏المسائل، م ۲۴۷۶ و فاضل، تعلیقات على العروه، ج۲، شرائط الاعتکاف، السابع.

[۵] – مکارم، تعلیقات على العروه، شرائط الاعتکاف، السابع و استفتاآت، ج ۲، س ۹۶۳٫

[۶] – ورى، تعلیقات على العروه، شرائط الاعتکاف، السابع و توضیح‏المسائل، م ۲۴۰۸٫