مى خواستم بدانم از لحاظ اخلاقى، رابطه پسر و دختر چگونه باید باشد؟ چگونه یک دختر مى تواند با همجنس خود دوست باشد ؛ ولى با وجود سلامت اخلاقى و اجتماعى، اجازه ندارد با یک پسر دوست شود ؛ یعنى چرا جامعه، از نظر اخلاقى این رابطه را – حتّى اگر طرفین هیچ گونه نظر سوء به هم نداشته باشند و فقط در حد آنچه جامعه و اسلام مى پذیرند با هم رابطه برقرار کنند – مطرود مى داند. اگر دختر از خودش و طرف مقابل اطمینان کامل داشته باشد و هیچ یک از طرفین از جاده عصمت و تقوا دور نشوند، ارتباط چه صورت دارد؟!
ارتباط انسان ها با یکدیگر، تنوع فراوانى دارد. همان گونه که خود، گاهى مشاهده و تجربه کرده اید، برخى افراد، ارتباط تحصیلى و گروهى، ارتباط خانوادگى با هم دارند و بعضى نیز داراى ارتباط اقتصادى یا اجتماعى در سطح محله و شهر هستند. به راستى چه چیز سبب مى شود رابطه اى را اقتصادى، تحصیلى، اجتماعى یا خانوادگى نامید؟ آیا بدون هیچ معیارى، مى توان هر رابطه اى را به هر اسمى نام گذارى کرد؟ چه چیز موجب تنوع و ارتباط انسان ها با یکدیگر و حتّى ارتباط انسان با دیگر موجودات مى شود؟ معیار نام گذارى روابط چیست؟ بى تردید هر نوع ارتباطى، همیشه «درست» یا «نادرست» نیست. بر این اساس، «ارتباط ها» قابل ارزیابى و داورى اند ؛ ولى پیش از داورى درباره آن، باید معیار تفاوت ارتباط هاى متنوع و نام گذارى هاى گوناگون آنها را دریافت. آنچه یک ارتباط را شکل و نامى ویژه مى بخشد، محتواى آن است. محتواى ارتباط ها یکسان نیست. در هر شکلى از ارتباط، چیزى معین و به شیوه اى خاصّ مبادله مى گردد ؛ و همین عنصر سبب تنوع روابط مى گردد.
وقتى از ارتباط دختر و پسر سخن مى گویید، مرادتان چه نوع ارتباطى است؟ باید نوع آن مشخص گردد تا بتوان درباره درستى و نادرستى اش داورى کرد. آیا مراد ارتباط آموزشى و تحصیلى است یا اقتصادى یا اجتماعى؟ اختلاف جنسیت طرفینِ ارتباط، در مقررات کلى و بعضى از شرایط روابط انسانى مؤثر است ؛ ولى محتواى روابط را تعیین نمى کند. بدین سبب، ارتباطى خاصّ به نام «ارتباط دختر و پسر» نداریم. ما در کلاس درس شرکت مى کنیم و از محضر استادى که از جنس مخالف است، بهره آموزشى مى بریم ؛ ولى هرگز آن را، به معناى داشتن دوست پسر یا دختر، نمى دانیم و در درستى این ارتباط – که بر مقررات یاد دهى و یادگیرى استوار است – تردید نداریم.
اما اگر در همین کلاس، پیامى جز یاددهى و یادگیرى مبادله شود، ما را از تحصیل دور مى سازد و چه بسا سبب زیان هاى جبران ناپذیر مى گردد. در روابط انسانى، هزاران نوع ارتباط مشروع و صحیح مطرح است که جنسیت در محتواى آنها مؤثر نیست و یا تأثیرى اندک دارد. این روابط هرگز حساسیت آفرین، تنش برانگیز و ممنوع نیست ؛ زیرا شکل روابط معین است و از چهارچوب خود تجاوز نمى کند. به بیان دقیق تر، حد و مرزها رعایت مى گردد و بدین سبب از آفات و آسیب ها مصون مى ماند. بنابراین، نمى توان داورى درباره روابط را فقط بر «جنسیت» استوار ساخت ؛ بلکه باید معیّن کرد که در این ارتباط، چه چیزى مبادله مى شود تا بر اساس آن، نوع ارتباط و قوانین آن تعیین شود. بر این اساس، هر رابطه اى اگر از مسیر خود منحرف گردد، آفت آفرین و زیانبار مى شود ؛ هر چند دو طرف آن همجنس باشند. با این سخن، اینک خود، باید درباره درستى یا نادرستى ارتباط با جنس مخالف داورى کنید.
پاسخ دهید