بداند: حالا که می‌خوابد، خواب هم در واقع برادر مرگ است… پس لازم است که فی الجمله عُدّه‌ی موت را از تجدید عهد ایمان کرده، و با طهارت، روی به قبله و روی دل به قبله‌ی حقیقیّه نموده، به نام خدا اعمال وارده‌ی عند النّوم را به قدر قوّه به عمل آورده، تسلیم روح و نفس خود را به حضرت او جلَّ جلاله نماید و از اعمال وقت خواب، اهمّیاتش را ترک ننماید…

 و ملتفت باشد که ممکن است خداوند جواد، در همین خواب –چنانکه برای انبیاء و سایرین از اولیاء و مؤمنین در حال خواب، موهبت‌های عظیمه عنایت فرموده است –به او هم عنایت فرماید!

حتّی من خبر دارم بعضی را در حال خواب وسط روز، معرفت نفس دست داده بود!…

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۶۳