سیّد بن طاووس گوید:
عمر سعد در میان یارانش صدا زد: چه کسانی حاضرند اسب بر بدن امام حسین (ع) بتازند؟ ده نفر پذیرفتند: اسحاق بن حوبه (حویه، حیوه)، اخنس بن مرثد، حکیم بن طفیل، عمر بن صبیح، رجاء بن منقذ، سالم بن خیثمه، صالح بن وهب، واحظ بن غانم، هانی بن ثبیت و اسید بن مالک. آنان با سمّ اسب‌هایشان جسد امام را لگدگوب کرده و پشت و سینه‌اش را له کردند.
راوی گوید: این ده نفر نزد ابن زیاد ملعون آمدند. اسید بن مالک یکی از آنان گفت: ما بودیم که سینه را پس از پشت لگدکوب کردیم… ابن زیاد گفت: شما کیستید؟ گفتند:ما با اسب‌های خود بر پشت حسین تاختیم تا آن‌که استخوان‌های سینه‌اش را خرد کردیم. دستور داد جایزه‌ی اندکی به آنان بدهند. ابو عمر زاهد گوید: به آن ده نفر نگاه کردیم، دیدیم همه‌شان زنازاده‌اند. مختار آنان را دستگیر کرد و دست و پایشان را بست و دستور داد لگدکوب اسب‌ها کنند تا آن‌که هلاک شوند.
قال السّیّد بن طاووس:
قال الرّاوی: ثُمَّ نَادَى عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ فِی أَصْحَابِهِ مَنْ یَنْتَدِبُ لِلْحُسَیْنِ فَیُوَاطِئُ الْخَیْلَ ظَهْرَهُ؟ فَانْتَدَبَ مِنْهُمْ عَشَرَهٌ وَ هُمْ: إِسْحَاقُ بْنُ حوبه الَّذِی سَلَبَ الْحُسَیْنَ قَمِیصَهُ وَ أَخْنَسُ بْنُ مَرْثَدٍ وَ حَکِیمُ بْنُ طُفَیْلٍ السّبیعیّ السِّنْبِسِیُّ وَ عُمَرُ بْنُ صَبِیحٍ الصَّیْدَاوِیُّ وَ رَجَاءُ بْنُ مُنْقِذٍ الْعَبْدِیُّ وَ سَالِمُ بْنُ خُثَیْمَهَ الْجُعْفِیُّ (جا به جا نوشته شده است وَ وَاحظُ بْنُ نَاعِمٍ وَ صَالِحُ بْنُ وَهْبٍ الْجُعْفِیُّ) وَ هَانِی بْنُ شَبَثٍ الْحَضْرَمِیُّ وَ أُسَیْدُ بْنُ مَالِکٍ (لَعَنَهُمُ اللَّهُ) فَدَاسُوا الْحُسَیْنَ (ع) بِحَوَافِرِ خَیْلِهِمْ حَتَّى رَضُّوا صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ.
قَالَ الرَّاوِی: وَ جَاءَ هَؤُلَاءِ الْعَشَرَهُ حَتَّى وَقَفُوا عَلَى ابْنِ زِیَادٍ (لعنه الله)، فَقَالَ أُسَیْدُ بْنُ مَالِکٍ أَحَدُ الْعَشَرَهِ:
نَحْنُ رَضَضْنَا الصَّدْرَ بَعْدَ الظَّهْرِ بِکُلِّ یَعْبُوبٍ شَدِیدِ الْأَسْرِ
َقَالَ ابْنُ زِیَادٍ (لعنه الله): مَنْ أَنْتُمْ؟
قَالُوا: نَحْنُ الَّذِینَ وَطِئْنَا بِخُیُولِنَا ظَهْرَ الْحُسَیْنِ حَتَّى طَحَنَّا حَنَاجِرَ صَدْرِهِ.
قَالَ: فَأَمَرَ لَهُمْ بِجَائِزَهٍ یَسِیرَهٍ.
قَالَ أَبُو عُمَرَ الزَّاهِدُ فَنَظَرْنَا إِلَى هَؤُلَاءِ الْعَشَرَهِ فَوَجَدْنَاهُمْ جَمِیعاً أَوْلَادَ زِنَاءٍ وَ هَؤُلَاءِ أَخَذَهُمُ الْمُخْتَارُ فَشَدَّ أَیْدِیَهُمْ وَ أَرْجُلَهُمْ بِسِکَکِ الْحَدِیدِ وَ أَوْطَأَ الْخَیْلَ ظُهُورَهُمْ حَتَّى هَلَکُوا.[۱]
[۱]– اللهوف: ۱۸۲، مثیر الاحزان: ۷۸ الی قوله: یسیر، البحار ۴۵: ۵۹، العوالم ۱۷: ۳۰۳٫
پاسخ دهید