ازپشت زین به خاک چو خورشید دین نشست         

بر خاست شورشی که فلـک بر زمین نشست

از شش جـهت بـلــــنـد شـد آهـــــی که دود آن          

بـر طـاقِ مـنـظـرِ فـلـکِ هـفـتـمیـن نـشست

افـلاک را سـرشـک مصیـبت ز سـر گذشت                  

ایـّـام را غـبــار عـــزا بـر جـبـیـن نـشـسـت

آن بـی حـیـا که سیـنـه ی او جـای کیـنـه بود                  

بـر سـیـنـه ی شـریـف امــام مـبـیـن نـشـست

خونی به خاک ریخت که در چـرخ چارمین                  

در خونِ دیده ،عیسی گردون نشیـن نشست

بر خاست طرفه گردی از این تیره خاک دان                   

بر روی سـاکـنـان بـهـشت بـریـن نـشست

گل های لاله رنـگ ز دامـان به دیده ریخت               

این خـار غـم چو بر دل روح الأمیـن نشست

شد وحشتی که شـورش محشر ز یـاد رفت                   

وز آن بـنــای هـسـتـی عــالـم بـه بـاد رفـت

شاعر: نیاز جوشقانی