قبل از پاسخ به سؤال اصلی شما بهتر است به‌طور خلاصه در مورد عوارض خودارضایی و تأثیرات سویی که بر جسم و روان انسان بر جا می‌ گذارد سخن بگوییم. عمل غیرطبیعی خودارضایی در جسم انسان آثار سویی را برجا می‌‌گذارد که در دو مرحله می‌ توان به تبیین آن پرداخت:

۱ – مرحله مشکل‌ساز: در افرادی که مدتی گرفتار خودارضایی شده اند، عوارضی چون: خستگی و کوفتگی، عدم تمرکز حواس، ضعف حافظه و استرس و اضطراب، معمولاً وجود دارد.

۲ – مرحله گرفتاری شدید: در این مرحله عوارضی چون؛ نوسان خلق یا تغییرات سریع خلقی، حساسیت بیش از حد و زودرنجی، ناتوانی جنسی زودرس در جوانی، بی خوابی یا بدخوابی و مشکلات مشابه ایجاد می شود.

خودارضایی آسیب‌های روحی و روانی بسیاری به دنبال دارد که عواملی چون اضطراب، افسردگی و لذت نبردن از زندگی، بداخلاقی، تندخویی، کسالت دائمی و ضعف اراده، عدم اعتماد به نفس و عذاب وجدان از شاخص‌های آن است. باید بدانیم که دین اسلام با هرگونه ارضای نیازهای انسان به صورت غیرطبیعی و از مجرای غیرصحیح مخالف است.

از نگاه اسلام نیاز جنسی یک نیاز طبیعی است و باید در بستر صحیح و چارچوب ازدواج انجام شود. تا وقتی که جوان فرصت ازدواج را ندارد می‌ تواند با تقویت ایمان و اراده، تقوی، گرفتن روزه، پرهیز از نگاه به تصاویر و فیلم های مبتذل، پرهیز غذایی، ورزش، انجام فعالیت های مفید و پر کردن اوقات فراغت به این نحو خود را از ارتکاب اعمال زشتی چون خودارضایی حفظ کند. افرادی که خودارضایی می‌‌کنند باید در نظر داشته باشند که می‌‌توانند به وسیله نیروی ایمان خودارضایی را ترک کنند تا در اولین فرصت که شرایط ازدواج برایشان مهیا شد ازدواج کنند.

به شما تبریک می‌ گوییم که توانستید از این مسئله رها شده و آن را ترک کنید و این را هم بدانید که با تصمیم درست و منطقی می‌ توانید برای حفظ سلامتی جسمی و روحی خود گام بردارید و مشکل خویش را جبران کنید.

به‌طور کلی شما باید به این نکته توجه نمایید که در مواجهه با میل جنسی چهار اصل داریم:

اصل اول، ارضای میل جنسی: این نیاز طبیعی است و اشباع طبیعی و سالم و صحیح آن از طریق ازدواج است. اگر شرایط ازدواج فراهم است، ازدواج کنید.

خداوند در قرآن کریم می‌ فرماید:

«وَ أَنکِحُواْ الْأَیامَی  مِنکمُ  وَ الصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکمُ  وَ إِمَائکُمْ إِن یکُونُواْ فُقَرَاءَ یغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ»؛[۱] «مردان و زنان بی‌همسر خود را همسر دهید… خداوند از فضل خود آنان را بی نیاز می‌‌سازد».

اصل دوم، پیشگیری: یعنی قبل از این که مشکلی رخ دهد از تحقق آن جلوگیری کنید. در زمینه انحرافات و لغزش‌های جنسی بهتر است قبل از به وجود آمدن لغزش از شکل‌گیری آن جلوگیری کنید که یکی از مهمترین راه‌های آن دوری از زمینه های تحریک جنسی و ارتباط با دوستان خوب و رفتن به محیط های سالم مانند مسجد و زیارتگاه ها است.

اصل سوم، کنترل: به معنی بازداشتن ارادی یک انگیزه یا تمایل و مقاومت در برابر اشباع آن در شرایط نامناسب است که از آن به کنترل نفس هم یاد شده و از راه‌های متفاوتی قابل اجرا‌ست. فرونشاندن شهوت از راه روزه است، نخوردن غذاهای محرک و غذاهای تند، کنترل گفت و گو و مصاحبت با افراد خوب، تقویت ایمان، تقویت حیا و مطالعات سودمند، یاد قیامت در این امر تأثیر زیادی دارد.

اصل چهارم؛ از آنجا که برخی از رفتارها مورد تأیید نیست ضرورت دارد درصدد حذف آنها و جایگزین کردن رفتارهای شایسته برآییم. یعنی تغییر رفتار از غلط به صحیح. انجام فعالیت بدنی سودمند مثل ورزش بسیار مؤثر است.

در مورد قسمت دوم سؤال شما باید گفت پس از ترک این عمل برای شما مشکلی پیش نخواهد آمد البته به شرطی که این امور را مورد توجه قرار دهید:

– دوری از یأس و ناامیدی تا رسیدن به نتیجه مطلوب؛ زیرا این تغییر و دگرگونی نیازمند گذشت زمان، انتخاب راه صحیح و به کارگیری دقیق دستورهاست، ترک برخی عادات در زمان کوتاه و بدون راهنما کاری بس دشوار است.

– تلاش برای تقویت اراده از دیگر گام‌های مهم است. از جمله راه های تقویت اراده تلقین به خود است «مثال: من به خوبی قادرم…».

– برای اوقات فراغت خود برنامه داشته باشید.

پی نوشت

[۱] – نور، آیه ۳۲٫