رسم است که فقها و مراجع احتیاطات خود را به « اَلاْءَعْلَم فَالاْءَعْلَم » ارجاع مى  دهند، ولى  مرحوم آقا میرزا محمّد تقى ـ رحمه  اللّه   ـ زیاد ارجاع مى  دادند نه به یک فرد و دو فرد؛ زیرا خودشان بسیار احتیاطى بودند و نمى  توانستند در مسایل به یک طرف فتوى دهند، ناچار به سایر فقهاى عصر خود در بلاد ارجاع مى  دادند و اهل « أَلاْءَعْلَمُ فَالاْءَعْلَم » نبودند، لذا به هر کدام از فقهاکه در نزد ایشان با بیّنه  ى شرعى ثابت مى  شد که مجتهد عادل است ارجاع مى  دادند، و اگر اجتهاد و عدالت شخصى به بیّنه ثابت نمى  شد، به او ارجاع نمى  دادند هر چند به علمیّت و اجتهاد معروف و بلکه اعرف از دیگران بود، زیرا معروفیّت به اجتهاد اعمّ از اجتهاد با عدالت است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد