در کتاب تحریر الوسیله امام خمینی ره آمده است: «یشترط فی التوراث بالزوجیه ان یکون العقد دائماً… و ان تکون الزّوج فی حبال الزّوجه و ان لم یدخل بها، فیتوارثان و لو مع عدم الدخول…»[۱]؛ «شرط در ارث بردن زن و شوهر در زوجیت این است که عقد دائم باشد… و دیگر آن‌که زن در عقد زوج باشد، هر چند آمیزش انجام نگرفته باشد. بنابراین حتّی در صورت عدم آمیزش از یکدیگر ارث می‌برند».

ایشان در ادامه می‌گویند حتّی مطلقه‌ی رجعی مادامی که در عدّه است، در حُکم زوجه می‌باشد به خلاف مطلقه‌ی بائن؛ پس اگر یکی از آن‌ها در زمان عدّه‌ی رجعی بمیرد، دیگری از او ارث می‌برد، به خلاف آن‌که در عدّه‌ی طلاق بائن بمیرد.

افزون بر آن زن نصف مهر را اگر قبلاً دریافت نکرده و آمیزش صورت نگرفته باشد، از ما ترک شوهر اخذ می‌کند.

منبع: پرسشها و پاسخهای دانشجویی حقوق خانوادگی زن؛ دفتر نشر معارف – مؤلف: سید ابراهیم حسینی

[۱]. تحریر الوسیله، ج ۲، ص ۳۹۶، مسئله ۲٫