این زیارت شریفه جامعه کبیره که الحق و الانصاف عدمِ انس با این گنجینه‌ی عظیم «خسارت» است، و دقیقاً ترجمانِ قرآن کریم است، و انسان هر اندازه مأنوس بشود احساس می‌کند که لؤلؤ و مرجانِ این دریا تمام‌شدنی نیست، شما هر اندازه که از زیارت جامعه کبیره که مورد علاقه وجود نازنین حضرت حجّت ارواحنا فداه است استخراج کنید به مقدارِ عطش و ظرفیتِ خودتان برداشت می‌کنید. ما در این زیارت این عبارت را به محضرِ شریفِ این حضرات اسماء الله تقدیم می‌داریم «وَ جَعَلَ صَلاَتَنَا صَلَوَاتِنَا عَلَیْکُمْ وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وِلاَیَتِکُمْ طیِباً لِخَلْقِنَا وَ طَهَارَه لِأَنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَه لَنَا وَ کَفَّارَه لِذُنُوبِنَا»[۱]، شما نیازی ندارید تا سلامِ ما نیازِ شما را برطرف کند. ما به سلامتِ یکدیگر محتاج هستیم، هر کدام از ما بیمار باشیم، بیماری‌های اخلاقی واگیر دارد، همانگونه که برخی از بیماری‌های جسمی واگیر دارد بیماری‌های اخلاقی هم واگیرِ خطرناک دارد، لذا ما خیلی نیاز داریم که شعارِ سلام و سلامت را نهادینه کنیم و هدفدار سلام کنیم و سلامِ ما از روی غفلت نباشد و از روی توجّه باشد، اما نسبت به حضراتِ معصومین سلام الله علیهم أجمعین، وقتی ما به امام زمان ارواحنا فداه سلام می‌کنیم، «سلامٌ علیک یا فارِسَ الحجاز»، این سلامِ ما کمبودی در او نبود که سلامِ من چیزی بر نورانیت و کمالاتِ ایشان اضافه کند، لکن این سلام نشان می‌دهد که اگر من در قابلِ این مغناطیس قرار بگیرم مجذوب می‌شوم، من بُراده‌ای هستم که با این فلز سنخیت دارم، بیگانه نیستم، آثارِ این سلام به ما برمی‌گردد که چند اثرِ آن در زیارت شریفه جامعه کبیره آمده است، «وَ جَعَلَ صَلاَتَنَا صَلَوَاتِنَا عَلَیْکُمْ وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وِلاَیَتِکُمْ طیِباً لِخَلْقِنَا»، در ابتدا در تکوینِ ما اثر می‌گذارد، گوهرِ وجودِ ما را معطّر می‌کند، عطرِ وجودِ شما، نسیمِ عطرآگینِ شما در فضای جانِ من تکویناً اثر می‌گذارد و آن عفونت و بوی گندِ گناهان را از بین می‌برد، در ابتدا «طیِباً لِخَلْقِنَا». اینکه گفته‌اند هر کسی به زیارتِ حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه آلاف التّحیه و الثناء برود، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرموده‌اند: «غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ». گناه بدبو و گند و باتلاق و لجن است، آن چشمه‌ای که می‌جوشد و این عفونت را گندزدایی می‌کند «ارتباطِ من با امام» است، ارتباطِ سالمِ من، سلامٌ علیکم، من هم اعلانِ تسلیم می‌کنم و هم اعلانِ سلامت، تسلیمِ محضرِ شما هستم، و اعلان می‌کنم که می‌توانم سربازی و نوکری کنم، از تو به یک اشارت از ما به سر دویدن، اولین اثر و برکتی که از سلام به امام زمان ارواحنا فداه و اهل بیت علیهم السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها عاید می‌شود یک نسیمی در باطنِ ما و گوهرِ وجودِ ما از آسمانِ وجودِ آن بزرگواران می‌وزد و این غبارهای گناه که ما را آلوده و بدبو کرده بود از بین می‌برد. وقتی این نسیم آمد، وقتی این آمادگی پیدا شد، حال طهارت در جان و نفوسِ ما حاصل می‌شود، «وَ تَزْکِیَه لَنَا»، طهارت مقدّمه‌ی رشد است، «إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ»[۲]، تا زمانی که کَلِم «طیّب» نشود صعود پیدا نمی‌کنیم. دو مسئله در تزکیه وجود دارد، یکی مسئله‌ی رشد و بالندگی است، یکی هم صفا و شفافیت است، همینکه جان پاکیزه شد در مسیرِ تصاعد قرار می‌گیرد و رفعت پیدا می‌کند، «یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ»[۳]، او دریای علم است، او چشمه‌ی نفادناپذیر است، معنویت «امام» است، وقتی ما سلام می‌کنیم به ما نظر و توجّه می‌کنند، این توجّهِ این بزرگواران در ابتدا نسیم است و سپس چشمه است و بعد هم جذبه است و ما را بالا می‌برد، «وَ تَزْکِیَه لَنَا».
[۱] زیارت جامعه کبیره
[۲] سوره مبارکه فاطر، آیه ۱۰ (مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّهَ فَلِلَّهِ الْعِزَّهُ جَمِیعًا ۚ إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ ۚ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ ۖ وَمَکْرُ أُولَٰئِکَ هُوَ یَبُورُ)
[۳] سوره مبارکه مجادله، آیه ۱۱ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قِیلَ لَکُمْ تَفَسَّحُوا فِی الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا یَفْسَحِ اللَّهُ لَکُمْ وَإِذَا قِیلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ)
پاسخ دهید