کدام یک از آیات قرآن با علم جدید به اثبات رسیده است؟

پاسخ اجمالی

آیات قرآن، راهکاری برای سعادت بشر است که در آن نباید چندان به دنبال علوم تجربی قدیم و جدید بود. اما با این وجود، می توان به مواردی هم اشاره کرد که سابقاً چندان مفهوم نبوده و با گسترش علوم تجربی جدید توجیه پذیر شده است، مانند:
۱٫ قابلیت انفجارپذیری و اشتعال اجزای تشکیل دهنده آب(هیدروژن و اکسیژن): در آیه ای از قرآن در توصیف روز قیامت چنین آمده: «هنگامی که دریاها برافروخته و شعله ور شوند»[۱] و در آیه ای دیگر می خوانیم: «هنگامی که دریاها شکافته و منفجر شوند».[۲] و می دانیم که هیدروژن و اکسیژنی که بعد از کاتالیز آب به دست می آیند، یکی قابلیت انفجار دارد و دیگری قابلیت شعله ور شدن.
۲٫ فشار شدید (جی مثبت) در مورد افرادی که به سمت آسمان صعود می کنند: خداوند در توصیف افرادی که اهل گمراهی هستند چنین فرموده: «سینه اش را آن چنان تنگ می کند که گویا به سمت آسمان بالا می رود».[۳]
۳٫ باروری برخی گیاهان بر اثر گرده افشانی و یا باروری ابرها: خدای متعال در بیان نعمت هایش چنین فرموده: «ما بادها را براى بارور ساختن فرستادیم».[۴]
۴٫ اشاره به یکی نبودن اثر انگشت در افراد: در سوره قیامت و در بیان احوال قیامت چنین آمده: «بلی! ما قادریم که حتی  خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتّب کنیم».[۵]
۵٫ کروی بودن زمین: برخی از آیات قرآن اشاره به کروی بودن زمین دارند، مانند این آیه شریفه: «قسم به پروردگار مشرق ها و مغرب ها».[۶]
۶٫ اشاره به اختراعات جدید در صنعت حمل و نقل: خداوند در آیه از قرآن به نشانه ها و نعمت هایش اشاره کرده و مَرکب هایی که در اختیار انسان قرار داده را ذکر کرده و می فرماید: «همچنین اسب ها و استرها و الاغ ها را آفرید تا بر آنها سوار شوید و زینت شما باشد» و سپس می فرماید: «و چیزهاى دیگری می آفریند که نمی دانید».[۷] این بخش اخیر آیه، می تواند اشاره به وسایل حمل و نقل جدید باشد.
۷٫ اشاره به نقش تعدیل کننده کوه ها در ثبات و آرامش زمین: «کوه ها را میخ زمین قرار دادیم»[۸] و « در زمین، کوه هاى ثابت و محکمى افکند تا لرزش آن را نسبت به شما بگیرد».[۹]
۸٫ جاذبه میان کرات که نقش نوعی ستون را ایفا می کنند: «آسمان ها را بدون ستونى که آن را ببینید آفرید».[۱۰]
۹٫ نقش حفاظتی جوّ زمین در برابر قطعات آسمانی: خداوند در بیان عجائب خلقت آسمان ها و زمین چنین فرموده: «و آسمان را سقف محفوظى قرار دادیم».[۱۱]
۱۰٫ اشاره به ذاتی بودن نور خورشید و عارضی بودن نور ماه: خداوند در توصیف نور خورشید و ماه می گوید: «او کسى است که خورشید را روشنایى، و ماه را نور قرار داد».[۱۲]

 منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. تکویر، ۶٫

[۲]. انفطار، ۳٫

[۳]. انعام، ۱۲۵٫

[۴]. حجر، ۲۲٫

[۵]. قیامت، ۴٫

[۶]. معارج، ۴۰٫

[۷]. نحل، ۸٫

[۸]. نبأ، ۷٫

[۹]. نحل، ۱۵٫

[۱۰]. لقمان، ۱۰٫

[۱۱]. انبیاء، ۳۲٫

[۱۲]. یونس، ۵٫