طبری ذیل آیه مذکور «اتخذو احبارهم و رهبانهم…» یهود و نصارا را به شرک ربوبی متهم می سازد و می گوید که نصارا مسیح را رب می پنداشتند. طبری همچنین دلیل اتهام شرک ربوبی یهود و نصارا را چنین بیان می کند، از آن جهت که آنان برای احبار و رهبانشان شئون ربوبی قائل بودند و از آنان اطاعت محض می کردند، لذا این اطاعت محض، نشان دهنده اعتقاد به ربوبیت احبار و رهبان از سوی یهود و نصارا بوده است. ضمن اینکه طبری در جای دیگر مراد از ایمان آوردن را ایمان به ربوبیت خدا تفسیر کرده است. این ها نشان می دهد که اتباع یهود و نصارا مشرک در ربوبیت خدا بودند. لذا اسناد مذکور نشان دهنده انحراف وهابیت است که می پندارند مشرکین شرک در ربوبیت نداشتند و با این دستاویز، مسلمین امروز را تشبیه به مشرکین صدر اسلام کرده و به کفر آنان حکم می کنند.