کودکان به دلایل مختلفی گریه می‌کنند:

الف. تغذیه ی نامناسب

تغذیه می‌تواند به مقاوم سازی رفتار بچّه کمک کند و گرسنگی، فقر غذایی یا کمبود ویتامین های ضروری در بدن، آستانه ی تحمّل پذیری کودک را پایین می‌آورد. در این شرایط کودک زودتر عصبانی می‌شود و گریه می‌کند.

چند عامل در تغذیه‌ی نامناسب تاثیر گذار هستند از جمله؛

۱٫ زمان تغذیه ی نامناسب

۲٫ مقدار غذای نامناسب

۳٫ نوع غذلی نامناسب

ب. خواب نامناسب

بچّه هایی که خواب مناسبی ندارند، زودتر عصبانی می‌شوند. یک کودک دو ساله به حدود یازده تا دوازده ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارد.

ج. توجّه بیش از حدّ والدین

توجّه بیش از حدّ والدین منجر به این می‌شود که بچّه ها تحمّل شنیدن کلمه‌ی “نه“ را نداشته باشند. وقتی آنها می‌بینند که والدین سریع همه چیز را برایشان آماده می‌کنند، با کوچک ترین بی توجّهی، از سلاح خود یعنی گریه استفاده می‌کنند.

د. بی توجّهی والدین

گاهی اوقات خانواده به خواسته‌ی فرزند خود کم توجّهی می‌کند؛ وقتی بچّه چند بار ببیند که پدر و مادر با صدای آرام به او جواب نمی‌دهند، ولی نسبت به جیغ زدن او عکس العمل نشان می‌دهند، در دفعات بعد از همان اوّل برای بیان خواسته هایش جیغ می‌زند.

ه. نبودن هم بازی

گاهی اوقات بچّه به دلیل نبودن هم بازی، کم حوصله می شود؛ لذا بهانه گیری و ناراحتی می کند. پدر و مادر باید در ابتدای سن دوسالگی به فکر هم‌بازی برای کودک باشند؛ زیرا آغاز سن دوست یابی در کودکان، سن دو سالگی است.

و. بیماری

تحمّل بچّه‌هایی که سریع مریض می‌شوند، پایین است؛ لذا پدر و مادر باید از این بچّه ها بیشتر مراقبت کنند.

ز. ابراز نیاز

والدین باید نیازهای فرزند خود را برآورده کنند؛ زیرا کودکان در سنّ دو سالگی توانایی رفع نیاز های خود را ندارند؛ به عنوان مثال اگر کودک تشنه ‌شود، دو مرتبه می‌تواند خواسته‌ی خود را با زبان خوش مطرح می‌کند؛ امّا در مرتبه‌ی سوّم وقتی می بیند که کسی به خواسته اش توجّه نمی‌کند، با گریه از اطرافیان می خواهد که به او آب دهند.

نکته‌ی مهمّ در پیشگیری از این مسأله، قصّه گویی است. والدین می‌توانند از این طریق به کودک یاد بدهند که چطور خواسته های خود را مطرح کند و خواسته های دیگران را بپذیرد.