دین کامل و جامع اسلام به صورت تمام و کمال بر وجود مقدس پیامبر(ص) نازل گشت و آنچه را مردم بدان نیاز داشتند در اختیار پیامبر قرار گرفت؛ آیه شریفه ” الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً “(مائده، ۳). بر این مطلب دلالت دارد. البته باید توجه داشت که این اکمال دین و اتمام نعمت و رضایت الهی نسبت به دین اسلام برای مردم هنگامی است که ولایت و امامت امامان معصوم را به عنوان مفسر و معلم دین در متن دین بپذیریم. آیه شریفه: “یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ”(مائده،۶۷). که در روز هیجده ذی الحجه(جریان غدیر خم) نازل گشت این مطلب را ثابت میکند. بنابراین هر حکمی توسط امامان بیان و یا اجرا میشود بر گرفته از دین اسلام میباشد.

در روایات به پارهای از احکام اشاره شده است که در زمان ظهور به اجرا گذاشته میشود. در مورد این احکام (در صورت پذیرش صدور آن از معصومین(ع) توجه به چند مطلب ضروری است:

الف. برخی از احکام الهی هر چند بر پیامبر نازل شد، ولی شرایط و اجرای آن در زمان ظهور فراهم شده و به مرحله اجرا گذاشته میشود.

ب. با گذشت زمان، به علت سیطره زور مداران و وجود تحریف گران، ممکن است تغییراتی در برخی احکام پدید آمده باشد. در زمان ظهور آنها تصحیح میشود.
ج. چون فقها در استنباط و فهم حکم شرعی، از یک سلسله قواعد و اصول بهره میبرند، ممکن است برداشت مجتهدی مطابق با واقع نباشد(هر چند او معذور بوده و فتوای او لازم الاجرا است). در زمان ظهور، حکم واقعی گفته میشود.

د. برخی از احکام در شرایطی خاص و اضطراری و به علت امر تقیه به صورت غیر واقعی اعلام شده است. در زمان ظهور به علت عدم تقیه، حکم واقعی بیان میگردد.
از امام علی(ع) نقل شده است: “گویی هم اکنون شیعیان خود را میبینم که در مسجد کوفه،خیمهها زده و قرآن را بدانگونه که نازل شده به مردم میآموزند”. و از امام باقر(ع) نقل شده است: “هیچ بدعتی را وانگذارد مگر اینکه آن را از ریشه برکند و از هیچ سنتی نمیگذرد مگر اینکه آن را برپا کند”.(بحار الانوار، ج۵۸، ص۱۱،ح۱۱).

منبع:پرسمان