بر بنده است که همّت و جدّیّت خود را در تصحیح عمل و پا کردنش از آفت‌ها و ناخالصی‌های هوی و هوس قرار دهد.

پس اگر بتواند با قلب و عملش، بلکه با روح و سرّش و جمیع جوارحش، یک بار بگوید: «لا اله الا الله»، این برایش پر منفعت‌تر است از این‌که تمام عمرش را بدون اخلاص به بیداری شب و روزه‌ی روز، توأم با ذکر دائمی بگذراند!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۰۷