وجود سلسله مراتب، لازمه نظام مندى و روش مندى آفرینش است. وجود وسایط فیض، هم خود وسایط را داراى کمال و فیض مى سازد و هم موجودات فروتر را در مسیر رشد و کمال قرار مى دهد. شکل گیرى نظام آفرینش، به آن است که آب از طریق ریشه ها، جذب ساقه درخت شود و به برگ ها برسد. در این راستا نزول باران و هدایت آب ها و کار باغبان ها و… همگى معنا و مفهوم مى یابد و نشاط و فعالیت جهان را فرا مى گیرد و در غیر این صورت سستى و رکود و جدایى میان موجودات حاکم مى شود.

خداوند حکیم، نظام جهان را بر بنیانى محکم و زیبا استوار کرده است. لازمه چنین نظامى سلسله مراتب است. این سلسله از عالم لاهوت، به عالم جبروت و سپس به ملکوت و در فروترین مرتبه به عالم ملک یا ناسوت (عالم ماده) مى رسد. در همین رابطه جایگاه وجود فرشتگان در نظام آفرینش تعریف مى شود.

فرشتگان بزرگ الهى هر کدام وظیفه خاصى بر عهده دارند؛ چنان که حضرت جبرئیل و فرشتگان در اختیار او، وظیفه ارسال وحى و الهامات رحمانى را به بندگان بر عهده دارند.[۱]

حضرت میکائیل و فرشتگان در اختیار او وظیفه روزى رسانى و تدبیر باد و باران و… را عهده دار هستند[۲] و حضرت عزرائیل و فرشتگان در اختیار او وظیفه قبض روح و مرگ موجودات را بر عهده دارند.[۳]

حضرت اسرافیل و فرشتگان در اختیار او نیز وظیفه تحول جهان را عهده دار هستند.[۴]

اینها همه نشان از نظام مندى جهان هستى دارد که همگى به اذن و اراده الهى فعالیت دارند.

پرسش و پاسخ ها «راز آفرینش» / مؤلف:حمیدرضا شاکرین

دفتر نشر معارف

پی نوشت ها

[۱] – ر.ک: بقره ۲، آیه ۹۷ .

[۲] – ر.ک: نازعات ۴۶، آیه ۵).

[۳] – ر.ک: سجده ۳۲، آیه ۱۱ .

[۴] – ر.ک: زمر ۳۸، آیه ۶۸ .