آیا آرزوی مرگ برای یک ظالم درست است؟ آیا از مرگ یک ظالم خوشحال شدن بد است؟ و به طور کلی آیا از نگاه احادیث می توان برای حاکمان و پادشاهان ظالم و ستم گر تقاضای مرگ نمود؟!

پاسخ اجمالی

تعالیم و آموزه های دینی به ما می گوید؛ انسان باید هموار از ظالمان و ستمگران بیزاری جوید و بر آنان لعن و نفرین فرستد: «أَلا لَعْنَهُ اللهِ عَلَى الظَّالِمینَ»؛[۱] اى لعنت خدا بر ظالمان باد.
بر اساس این آموزه ها، انسان مؤمن می تواند برای ظالم و ستم گری که امیدی به هدایت او نیست، آرزوی مرگ کند و به دنبال آن از مرگش خوشحال شود؛ چرا که با مرگش عده ای از مردم از زیر ستم او آزاد شده و به بندگی خدا می پردازند. البته اظهار علنی این موضوع در مواردی سفارش نمی شود مانند آن که به مصالح فردی(در موارد جزئی و شخصی) نبوده و با اصل تقیه منافات داشته باشد و نیز اگر منطبق با مصالح جامعه اسلامی نباشد؛ یعنی علنی کردن این شادمانی باعث تنش های سیاسی شود که ضررش برای جامعه دینی، بیش از نفعش باشد.
اما در اصل مسئله، از قرآن کریم و روایات، مواردی به عنوان نمونه بیان می شود.
۱ – «وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرینَ دَیَّارا»؛[۲] نوح گفت: پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روى زمین باقى مگذار.
از خواسته های حضرت نوح(ع) از خداوند این بود که پروردگارا! کافران را از روی زمین بردار. چنانچه آنان را به حال خود واگذاری به گمراهی خود اکتفا نکرده، بلکه بندگان تو را که از مکتب توحیدی من پیروى می نمایند منحرف نموده، تیره ‏گى و ظلمت شرک و جهل جهان را فراخواهد گرفت و زحمات سال  هاى متمادى که در باره دعوت مردم جهان و نسل  هاى متعدد به کار برده ‏ ام هدر خواهد رفت. و این گروه، خداپرستان پیروان مکتب مرا نیز به ضلالت خواهند افکند؛ چون حضرت نوح دید که اینها دیگر قابلیت هدایت ندارند و در نسل آنها مؤمن به وجود نمی آید؛ لذا مرگ و نابودی آنها را از خدا درخواست کرد.
۲ – «غلبت الروم … فی‏ بِضْعِ سِنینَ للهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُون‏»؛[۳] رومیان مغلوب شدند. در نزدیک این سرزمین. و پس از مغلوب شدن بار دیگر غالب خواهند شد. در مدت چند سال. فرمان، فرمان خدا است، چه پیش از پیروزى و چه بعد از آن. و در آن روز مؤمنان شادمان می ‏شوند.
۳ – «قاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللهُ بِأَیْدیکُمْ وَ یُخْزِهِمْ وَ یَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنین ‏وَ یُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِم»؛‏[۴] با آنها پیکار کنید، که خداوند آنان را به دست شما مجازات می کند و آنان را رسوا می سازد و سینه گروهى از مؤمنان را شفا می بخشد (و بر قلب آنها مرهم می نهد). و خشم دل هاى آنان را از میان می برد.
۴ – در همین راستا در روایت آمده است؛ صفوان جمال بر امام کاظم(ع) وارد شد، امام به وی فرمود: ای صفوان! همه کارهایت خوب است، مگر یک کار.
صفوان گفت: آن چیست؟!
امام فرمود: کرایه دادن شترانت به هارون الرشید!
صفوان گفت: به خدا سوگند من شترانم را در راه باطل، یا شکار و … به او اجاره ندادم، بلکه برای رفتن به حج این کار را کردم، ضمن این که خودم هم همراهشان نشدم و غلامانم را فرستادم.
امام(ع) به صفوان فرمود: شترانت در اجاره او هستند، آیا دوست داری هارون زنده باشد تا شترانت را برگرداند و کرایه ات را بدهد؟
صفوان گفت: بلی.
امام فرمود: همین که دوست داری او زنده بماند تا شترانت را برگرداند، پس تو با آنها هستی، و کسی که با آنها باشد، جایگاهش جهنم است.[۵]
این روایت مورد تأیید این آیه از قرآن کریم است که می فرماید: «وَ لا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ»؛[۶]و بر ظالمان تکیه ننمایید، که موجب می شود آتش شما را فرا گیرد و در آن حال، هیچ ولىّ و سرپرستى جز خدا نخواهید داشت و یارى نمی شوید.

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. هود، ۱۸٫

[۲]. نوح، ۲۶٫

[۳]. روم، ۲، ۴٫

[۴]. توبه، ۱۴، ۱۵٫

[۵]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۵۹، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.

[۶]. هود، ۱۱۳٫