کفر – برگه 4

سجده بر غیر خدا (7)

سجده بر غیر خداوند در نظر عالمان حنبلی به عنوان گناهی کبیره بوده و مصداق شرک به حساب نمی‌آید.

در کتاب «الفتاوی الهندیه» مولف که از کبار علمای حنفی در شبه قاره است نظر صریح خود را درباره شرک نیودن سجده بر غیر خداوند بیان کرده است.

سجده بر غیر خدا اگر با نیت تحیت باشد شرک نیست هرچند گناه کبیره است. اگر سجده با نیت تعظیم و عبادت باشد شرک می شود.

سجده بر غیر خدا بدون قید اعتقاد به ربوبیت، باعث شرک نیست.

سجده تحیت مانند سجده برای حضرت آدم شرک نیست. هرچند شارع آن را برای غیر خداوند حرام کرده است.

در حالی که همه مسلمانان و فقها در طول تاریخ سجده را فقط حرام می دانند. اما وهابیت سجده را مطلقا نشان شرک دانسته باعث کفر می پندارد.

سجده بر غیر خدا اگر با نیت تحیت باشد شرک نیست هرچند گناه کبیره است. اگر سجده با نیت تعظیم و عبادت باشد مصداق شرک می شود.

آل الشیخ که از نوادگان محمد بن عبد الوهاب به حساب می آید، عبادت را به هر چیزی که باعث تقرب شود و امتثال امر در آن باشد تعریف کرده است.

صالح بن فوزان در تعریف عبادت از تعریف ابن تیمیه تبعیت کرده است. هرچند تعریف دیگر را نیز اورده ، اما تعریف ابن تیمیه را نیز پذیرفته است.

عزامی شافعی در کتاب فرقان القرآن به موضوع و جایگاه نیت در تعریف عبادت و عبادت بودن یک عمل دقت کرده است.

ابن علان در کتاب دلیل الفالحین به تعریف عبادت پرداخته و شرط نیت و معرفت معبود به عنوان معبود را در عبادت بودن عمل مورد توجه قرار داده است.

حاشیة الشهاب بر تفسیر بیضاوی در تعریف عبادت به موضوع نیت و معرفة به عنوان شرط عبادت بودن یک عمل اشاره کرده است.