چو بخت سركشم از خواب ناز شد بيدار
چو بخت سركشم از خواب ناز شد بيدار در انتظار به من داد مژده‌ي ديدار به آن اميد بهين كار من مشاهده بود كه جلوه كرد به كاشانه شاهد عيّار چنانكه ماه منور به تيره شب تابان به زير طره‌ي طرّارش غرّه غرّار فكنده گيسوي مشگين ز دوش تا آغوش به سان بچه‌ي ترسا كه […]
هر كجا سايه فكن آن مه پروين ذقن است
هر كجا سايه فكن آن مه پروين ذقن است در نظر پرتو خورشيد سما بي ثمن است جمع را شمع چو از چهره نقاب اندازد دوشِ پروانه ز عشاق بسي انجمن است دلِ من رفت به يك غمزه سوي مژگانش مثل مرغي است كه بر شاخچه بابزن است مي‌كنم ناله به ياد رخش از دل […]
شها تويي كه وليّ خداي ذوالمنني
شها تويي كه وليّ خداي ذوالمنني خديو كشور ديني و خسرو زمني ز رتبه علت ايجاد ممكنات تويي كه چارمين نفر اي شه از آل پنج تني محمدي، نَه، علي، نَه، بگو كه پس تو كه اي عزيز فاطمه دلبند مصطفي، حسني حسن كمال و حسن طلعت و حسن خصلت حسن جلال و حسن خلقت […]
حق، باز گلستان را آراست به زيباي – (با تلخيص)
حق، باز گلستان را آراست به زيباي بر هر لب جو سروي، برخاست به رعنايي چشم از همه سو نرگش، بگشود به شهلايي سنبل به دلاويزي، زنبق به دلارايي آن، عقل کند غارت وين، هوش کند تاراج ♦ ♦ ♦ از شادي و از ماتم، تا چند سخن گويم؟ توصيف دمن آرم، تعريف چمن گويم […]
در سحرگاه شب نيمه ماه رمضان – (با تلخيص)
در سحرگاه شب نيمه ماه رمضان چهره ماه تمامي ز افق گشت عيان وه چه ماهي! که چو خورشيد بود نورافشان کز فروغش متجلي شده آفاق جهان وه چه ماهي! که به گردش مه کنعان گردد کافر از رويت اين ماه، مسلمان گردد يوسف آل محمد، شه لاهوت مقام نجل شاه مدني، قافله سالار انام […]
روزني باز کن! صدايم کن! – (با تلخيص)
روزني باز کن! صدايم کن! لختي از خاکيان، جدايم کن اي کريم مدينه! منتظرم به افقهاي سبز خود ببرم مادرت: آب و، مادرت: خورشيد مادرت: ماه بود، مي تابيد مادرت: موج، مادرت: ساحل مادرت: آفتاب، مادر: دل با چنين مادري که داري تو سر به خورشيد مي گذاري تو تو خودت، گوشواره ي عرشي روز […]
سبط اکبر، ولي الله اجل، جلِّ علاه
سبط اکبر، ولي الله اجل، جلِّ علاه دُرَّةُ التاج نبي ـ صَيَّرنا الله فداه! نفي لامُنتَقض از او شد و، از الا الله که وِرا ذات، به توحيد اله ست گواه جلوه ي او متجلي ست به بالا و به پست ♦ ♦ ♦ به تجلي، ز جمالش شده آيات خدا آستانش ز شرف، دم […]
مطلع الانوار اينک، صفحه گلزار شد – با تلخيص
مطلع الانوار اينک، صفحه گلزار شد صحفه گلزار اينک، مطلع الانوار شد جلوه دلدار ظاهر، از در و ديوار شد از در و ديوار ظاهر، جلوه دلدار شد قم! اَلا يا ايُّها السّاقي! اَدِر کأسا لنا ♦ ♦ ♦ اي سهي سرو من! اي سرو سهي از تو خجل! ماه تبَّت، شاه چين، شمع ختن، […]
اي فلک رفعت و عرش مکين!
اي فلک رفعت و عرش مکين! تاجوَر کشور شرع مبين اي يکمين پور شه لافتي وي به پيمبر تو دوم جانشين شير هجا، بحر سخا، کوه حلم نور خدا، شمع هدي، اصل دين دامن صديقه کبري، تو را مکتب فضل و ادب اولين محضر جد و پدر تاجدار داد تو را، درس شعور و يقين […]
خسته ام، خسته ازين درد، خدا مي داند – (با تلخيص)
خسته ام، خسته ازين درد، خدا مي داند آري از مردم نامرد، خدا مي داند کوفه در کوفه، جفا کاري شان يادم هست آه! يک عمر خطا کاري شان يادم هست سالها بود که دلبسته گندم بودند فارغ از عشق، کمر بسته گندم بودند سامري مذهب و گوساله مرامند، دريغ تيغشان کند، گرفتار نيامند دريغ! […]
اگر فروغ تو تابد به مهر چرخ مطبَّق
اگر فروغ تو تابد به مهر چرخ مطبَّق بلند مي شود از ناي ذرّه بانگ انا الحق گرفته مذهب اسلام از وجود تو، شوکت گرفته دين محمد ز حسن روي تو، رونق ز مهر روي تو، روشن شده ست محفل گردون به فرِّ امر تو برپاست نه سپهر معلق جمال شاهد وحدت تويي به عالم […]
حوادث: آتش و، ما: خار و، غم: دود و، سرا: بيدر – (باتلخيص)
حوادث: آتش و، ما: خار و، غم: دود و، سرا: بيدر از آن روزم سيه، دل تيره، لب خشک است و مژگان تر چه باشد زير گردون جز بلا و سوز و رنج و غم؟! به مجمر چيست؟! جز نار و شرار و دود و خاکستر! چه امنيت؟ چه جمعيت؟ چه آسايش؟ چه آرامش؟ درين […]
نه هرکس شد مسلمان مي توان گفتش که سلمان شد
نه هرکس شد مسلمان مي توان گفتش که سلمان شد کز اول بايدش سلمان شود و آنگه مسلمان شد نه هر سنگ ار بدخشان است، لعلش مي توان گفتن بسي خون جگر بايد که تا لعل بدخشان شد جمال يوسف ار داري به حسن خود مشو غره صفات يوسفي بايد تو را تا ماه کنعان […]
اي علوي ذات و خدايي صفات – (با تلخيص)
اي علوي ذات و خدايي صفات صدر نشين همه ي کاينات سيد و سالار شباب بهشت دست قضا و قلم سرنوشت زاده طوبي و بهشت برين نور خدا در ظلمات زمين نور دل و ديده ي ختمي مآب سايه اي از پرتو تو آفتاب آينه ي پاک که نور خدا تابد از اين آينه بر […]