آیا آگاهی ائمه اطهار از کردار انسان ها، موجب شرک است؟

برخی می گویند: «يكي از صفات خداوند شنيدن سخنان و ديدن كردار انسانها بدون وسيله و آلت است و اگر بگوئيم امامان هم از سخنان و كردار انسانها آگاهي دارند لازمه‏اش اين است كه با خداوند در آن صفت شريك باشند و اين مستلزم شرك است». این حرف گزاف که عموما از ناحیه وهابیت صادر می شود، پاسخ های فراوانی دارد که بخشی از آن در این وجیزه گرد آمده است.

آیا اعتقاد به آگاهی ائمه اطهار علیه‌السلام از حال و روز بندگان، موجب شرک است؟

برخی جاهلانه و یا به قصد تخریب، شبهه‌ای را مطرح می‌کنند و بیان می‌کنند که یکی از صفات خداوند شنيدن سخنان و ديدن كردار انسانها بدون وسيله و آلت است و اگر بگوئيم امامان هم از سخنان و كردار انسانها آگاهي دارند لازمه‏اش اين است كه با خداوند در آن صفت شريك باشند و اين مستلزم شرك است! در این نوشتار سعی شده است که به این شبهه پاسخ درخوری داده شود.

رابطه توسل، شفاعت و استغاثه؛ بازخوانی محل نزاع و نقد آن

مسئله توسل، شفاعت و استغاثه از جمله مسائل کلامی است که فرق مختلف اسلامی درباره آن نظرات متفاوتی داده اند. برخی فرق اسلامی موارد مذکور را قبول دارند. اما برخی دیگر قبول ندارند و گروهی دیگر نیز معتقدان به توسل و شفاعت را کافر و کشتن ایشان را واجب می دانند.پژوهش حاضر با کاویدن زوایای مختلف توسل، شفاعت و استغاثه اقسامی شانزده گانه را برای موارد مذکور ترسیم، و محل نزاع با مخالفان را به صورت شفاف تقریر کرده است.