اگر بت مکه شکسته شود؟ (فلسطین چگونه آزاد می شود) (عربستان جایگزین شاه در سیاست های خاورمیانه ای آمریکا)

محور قرار دادن عربستان سعودی برای عرضه یک«طرح صلح عربی!!»و تامین صلح و ثبات مقطعی در منطقه در اجرای سیاست کلی امریکا برای شکست انقلاب اسلامی ایران است. در حال حاضر عربستان سعودی بعنوان محور سیاستهای امریکا در خلیج فارس و خاورمیانه بشمار می رود و اگر این رژیم شکسته و سرنگون شود امریکا و اسرائیل در معرض نابودی و سقوط قرار خواهند گرفت.

اکنون و آینده شیعیان عربستان سعودی

جمعیت شیعیان در عربستان را منابع مختلف بین 4 تا 15 درصد جمعیت کل کشور، تخمین می زنند، که با آغاز عربستان سعودی و ساخت دولت سعودی که بر مبنای آموزه های سیاسی محمد بن سعود و آموزه های مذهبی محمد بن عبدالوهاب شکل گرفت، تضعیف و به حاشیه رفتن این شیعیان را در پی داشت و سیاست های ضد شیعی را وارد فاز جدیدی نمود. این تبعیض ها باعث شکل گرفتن جنبش اعتراضی شیعیان قطیف و تا حدود کمتر در عوامیه و احساء گردید. در این نوشتار تلاش می شود تا با نگاهی به وضعیت کنونی شیعیان، به این پرسش پاسخ داده شود که جنبش اعتراضات شیعی به چه سمتی حرکت خواهد نمود و آینده این اقلیت چگونه رقم خواهد خورد؟

اقتصاد کشور عربستان سعودی

عربستان یکی از کشور های مطرخ در جهان اسلام است و به لحاظ قرار گرفتن قبله مسلمین در این کشور اهمیت فوق العاده ای دارد. در این مقاله سعی شده است که به جنبه های اقتصادی این کشور پرداخته شود. نویسنده در این مقاله تحت عناوینی همچون صنعت،معدن، آب و برق، کشاورزی، مل و نقل و ارتباطات و شرکت های مهم به بحث پرداخته است.

اصلاحات سیاسی در عربستان سعودی تأثیر بحران عراق بر تحولات سیاسی عربستان سعودی

کتاب حاضر ترجمه 3 مقاله تحت عناوین «آیا عربستان سعودی می‌‌‌تواند خود را اصلاح کند؟»، «بانیان عربستان سعودی» و «مسئله شیعه در عربستان سعودی» می‌باشد. مقالات مذکور توسط گروه بین‌المللی بحران (مستقر در بروکسل) تهیه و تدوین شده است. این گروه با بهره‌گیری از صدها تن از محققین غربی، عربی و بومی کشورهایی که به طور بالقوه یا بالفعل دچار بحران بوده و یا استعداد آن را دارا هستند، با استفاده از منابع علمی و مصاحبه با عناصر کلیدی در بحران (مخالفین، مقامات و مسئولین رسمی، محققین، نویسندگان، روزنامه‌نگاران و اصحاب رسانه‌ها و غیره) به مطالعه دقیق جوامع و مناطق بحران‌خیز می‌‌‌پردازد.

مسئله جابری (نوع شناسی اشارات جابر بن حیان به امام جعفر صادق علیه السلام)

واقعيت تاريخي جابر بن حيان كه در بسياري از آثار منسوب به او خود را شاگرد امام صادق (ع) خوانده و اشاره‌های متعددي به آن امام كرده، از سوي پاول كراوس، بزرگ‌ترین محقق درزمینه‌ی كيمياي جابري، به‌طور كامل زير سؤال رفته و تناقض‌های عديده موجود در اين اشاره‌ها و شواهد با استناد به «مجموعه جابري» استخراج و مطرح گرديده است. اين مقاله بر آن است تا با تحليلي تاريخي و محتوايي به توضيح و تبيين چهار نوع از اين شواهد و اشارات جابر به امام (ع) بپردازد و نظرهاي پاول كراوس را در مورد يك مسأله مهم در تاريخ علم، يعني مسأله جابري نقد و ارزيابي نمايد؛ خاصه آنكه شمار قابل‌توجهی از مخطوطات منسوب به جابر هنوز منتشر نشده و به دست محققان نرسيده است و ازاین‌رو، باب گفت‌وگو درباره اين مسأله همچنان گشوده و جاي نظرها و پاسخ‌های تازه دراین‌باره خالي است. اميد می‌رود كه اين مقاله پاسخي به اين مسأله باشد.

بررسی چهار نکته در زندگی امام صادق علیه السلام از کتاب دکتر حسین مدرسی

این مقاله به بررسى چهار نکته کوتاه درباره زندگى امام صادق (ع) مى‌پردازد که در کتاب مکتب در فرآیند تکامل‏، اثر دکتر ‏حسین مدرّسى مطرح شده‌اند. این چهار نکته به طور خلاصه، ناظر به عدم قیام امام (ع) با وجود آمادگى شیعیان، عدم قبول خلافت با وجود ‏پیشنهاد عباسیان، نهى از خواندن ایشان با عنوان امام و نهى از تبلیغ و گسترش تشیّع است. در این مقاله، ضمن بررسى صحت این اقوال، سازگارى ‏این اقوال با عقاید شیعى بررسى مى‌شود.‏

بازخوانی لقب شیعه جعفری در بستر تاریخ حدیث

«شيعه جعفري»، لقبي است كه با خواندن زندگی‌نامه امام صادق (ع) و يا برنامه‌هایی كه در پيوند با سالگرد زادن يا درگذشت آن بزرگوار ديده يا شنيده می‌شود، بسامد فراوان دارد. اين نوشته كوتاه دامان در پي آن است تا با بازخواني تاريخ پرفرازونشیب فراگيري و پراكندگي حديث ميان مسلمانان دو سده نخست تاريخ اسلام، نشان دهد لقب يادشده گرچه همواره در نوشته‌های نويسندگان دهه‌های نزديك به امروز ما، با چاشني خوش‌بینی و مثبت انگاري بازتاب يافته است. در بستري از ريشخند و دست‌اندازی شيعيان و آلوده به رنگ سرزنش و نكوهش به كار می‌رفته است و سرنوشتي چون ديگر واژه‌هایی داشته است كه نخست ناخوشايند بوده‌اند و اندک‌اندک نمودي نو و شناسنامه‌ای دلپذير يافتند.

ابن ابی العوجا و امام صادق علیه السلام

عبدالکریم بن ابی العوجا، یکی از افرادی است که در سده دوم هجری/ هشتم میلادی به زندیق معروف بودند. وی بدون ترس، در مراکز مقدس مسلمانان حاضر شده، به اظهار عقاید خود می‌پرداخت. گفت‌وگوهای او با امام صادق (ع) و شاگردان ایشان، شیوه استدلال جعفر بن محمد (ع) را با کسانی که به آفریدگار اعتقاد نداشتند، نشان می‌دهد. این مقاله علاوه بر بیان عقاید و مسلک ابن ابی العوجا، به بررسی گفت‌وگوهای او با امام صادق (ع) می‌پردازد.