امام علی علیه السلام – برگه 17

سيماى امام على (علیه السلام) در قصيده عينيّه شاعر اهل سنّت، عبدالباقى العمرى

امام على‌بن ابى‌طالب 7 شخصيّتى است بى‌نظير كه شاعران بسيارى از مذاهب گوناگون، زبان به مدح ايشان گشوده‌اند. شاعران اهل سنّت نيز از اين امر مستثنا نبوده‌اند و شخصيّت والاى حضرت على 7 نه تنها شيعيان را به ستايش واداشته، بلكه دانشمندان و بزرگان غير شيعه نيز، آن‌گاه كه گوشه‌هايى از عظمت آن حضرت را درك كرده‌اند، در برابر عظمت شخصيّت ايشان سر تعظيم فرود آورده‌اند.
در اين مقاله، سعى شده تا با بررسى قصيده عينيّه شاعر اهل سنّت، عبدالباقى العمرى، دورنمايى از چهره تابناك امام على 7 را به نمايش بگذاريم و ديدگاه عمرى و ميزان معرفت وى را نسبت به امام اوّل مسلمانان با الهام از قرآن كريم و حديث شريف بكاويم.

نفاق از دیدگاه امیرالمؤمنین (علیه السّلام)

نفاق كه به معناى دو رويى و يكسان نبودن در عقيده و عمل است، يكى از مشكلات جوامع ديندارى بوده و هست. تا زمانى كه انسان فريفته جاه طلبى، هوى و هوس، جلب منفعت خويش است و خدا و دين را اصل نمي‌داند، گرفتار مشكلاتى است كه اگر خودسازى نكند از آنها رها نمی شود.على بن ابى طالب(ع)، برادر و دست پرورده رسول خدا(ص) كه سخنان گهربار و آموزنده در مسايل اعتقادى، عملى و اخلاقى دارد، در لابلاى برخى سخنان و خطبه هايش صفات منافق و ريشه هاى نفاق را كه جامعه همزمان آن حضرت به شدت گرفتار آن بود، بيان فرموده است. در اين بررسى برآنيم تا خصوصيات منافق و ريشههاى نفاق را بهتر بشناسيم و با كلمات آن حضرت در معرفى نفاق بيشتر آشنا شويم.

ما نزل القرآن فی علی (علیه السلام)

محدّثان و مفسّران شيعى و سنّى، دهها كتاب و رساله مستقل در مورد آيات نازل شده در شأن امام اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام نوشته‌اند، كه بخشى از ميراث گرانقدر فرهنگ اسلامى در زمينه «اسباب النزول» را تشكيل مي‌دهد. يكى از اين آثار، رساله‌اى است به نام «ما نزل من القرآن فى على» ] عليه السلام [، نوشته احمدبن محمد بن مظفر رازى، محدث و مفسّر و فقيه حنفى، كه در قرن ششم و هفتم هجرى قمرى مي‌زيسته است. اين رساله كوتاه، 156 آيه از قرآن را در بردارد كه در شأن امام على عليه السلام نازل شده است.اين رساله، بر اساس نسخه خطى آن، موجود در كتابخانه سليمانيه (در كشور تركيه) براى نخستين بار منتشر میشود.