تبعیت از سلف
آنچه در پی می آید انتقادی به عقیده سلفیان مبنی بر پی روی محض از سلف در همه ی مسائل و دوری از هرگونه اندیشه ورزی و تعقل است. اندیشه ای مغایر با عملکرد خود سلف، چرا که صحابه هرگز مقید به پی روی از یک دیگر نبوده اند، و در چنین وضعیتی، چه گونه ممکن است آیندگان با چند قرن فاصله و با شرایط مقتضیات جدید، موظف باشند در همه ی زمینه ها، حتی در امور اجتماعی، از سلف پی روی کنند، در حالی که خود به چنین امری تن درنداده اند؟ این متن گزیده ای از کتاب سلفی گری و وهابیت، نوشته سید مهدی موسوی، جلد یکم تبارشناسی، فصل اول، از صفحه 31 تا صفحه 35 می باشد، که توسط علی فاطمی اقتباس شده است.
بهره برداری سلفی گری وهابی از افراطی های دیوبند
متن پیش رو کوشیده است مدیریت سلفی گری وهابیت بر تمام طیف های افراطی جهان اسلام، خصوصاً «نیروهای تندرو و افراطی متأثر از اندیشه های محمد قطب» و «سلفیون دیوبندی تندرو-افراطی» را به تصویر کشد. این متن گزیده ای از صفحه 103 کتاب سلفی گری و وهابیت، نوشته سید مهدی موسوی، جلد یکم تبارشناسی، فصل پنجم می باشد، که توسط علی فاطمی اقتباس شده است.
زمینه های تاریخی سلفیه
سلف به معنای خلف و گذشته و در اصطلاح به معنای بازگشت به گذشته می باشد. سلف گرایی از سده 2ق تا به الان وجود داشته و تحولاتی را به خود دیده است. از رهبران سلف گرایی که تاثیر بسزایی در روند سلف گرایی داشتند می توان به ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب اشاره کرد. در ادامه در مورد زمینه های تاریخی سلفیه مطالبی بیان خواهد شد.