مراد از «تقليدى نبودن اصول دين» اين است كه هر كس، بايد عقايد دينى را با يقين و حجّت بپذيرد. رسيدن به اين مرحله در افراد، بسيار متفاوت است. بيشتر انسان ها براساس همان فطرت اوليه، ايمان يقينى به وجود خداوند دارند و يا براساس عقل فطرى خويش، براهينى بسيار ساده و در عين حال محكم، بر وجود خدا اقامه مى كنند (مانند پيرزنى كه از طريق چرخ نخ ريسى بر وجود خداوند دليل آورد و پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله) آن را مورد تأييد قرار داد). بنابراين تحقيقى بودن معارف دينى، لزوما به معناى جست وجوى وسيع و بررسى همه ادله و شبهات دربارؤ آنها و پاسخ هايشان نيست. البته براى برخى از افراد، چنين تحقيقاتى لازم است؛ زيرا دفاع عقلانى از دين و معارف دينى، متخصصان برجسته اى را مى طلبد. اين مسئله همگانى نيست و هر كس در حد توانايى خود و مسائلى كه با آن روبه رو مى شود، نيازمند تحقيق است.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
خيلي خوب بود .