آیات عظام امام، خامنه اى، فاضل و نورى: كسى كه در برخى مسائل به فتواى مجتهدى عمل كرده است، بعد از رحلت او مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند.[1]
آیات عظام بهجت و مكارم: تنها در مسائلى كه به آنها عمل كرده، مى تواند باقى بماند.[2]
آیه اللّه وحید: اگر مجتهدى كه وظیفه انسان تقلید از او بوده (لااقل حیات او را درك كرده) از دنیا برود؛ تا وقتى كه اعلمیت مجتهد زنده نسبت به او، برایش ثابت نشود (حتى در صورت تساوى)، باید به فتواى مجتهد میت عمل كند.[3]
آیه اللّه تبریزى: تنها در مسائلى كه براى عمل یاد گرفته، مى تواند باقى بماند.[4]
آیه اللّه صافى: كسى كه در برخى مسائل، به فتواى مجتهدى عمل كرده و یا به قصد عمل یاد گرفته است، مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند.[5]
آیه اللّه سیستانى: كسى كه در برخى مسائل، تصمیم داشته به فتواى مجتهدى عمل كند (هر چند عمل نكرده باشد)؛ بعد از رحلت او، مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند؛ مگر در موارد علم اجمالى بر تكلیف كه بنابر احتیاط واجب باید هر دو فتوا را رعایت كند (مانند موارد اختلاف در قصر و تمام).[6]
تبصره. حكم یاد شده در جایى است كه پس از فوت مجتهد، به فتواى مجتهد زنده عمل نكرده باشد؛ و گرنه حكم بازگشت از مجتهد زنده به مجتهد میت، در جاى خود ذكر شده است.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – خامنهاى، اجوبهالاستفتاءات، س 34 و 41؛ نورى، توضيحالمسائل، م 9؛ امام، توضيحالمسائل، م 9؛ فاضل، توضيحالمسائل، م 10.
[2] – مكارم، توضيحالمسائل، م 10؛ توضيحالمسائل، م 12 و 13.
[3] – توضيحالمسائل، م 9.
[4] – استفتاءات، س 14 و 50.
[5] – جامعالاحكام، ج 1، س 20.
[6] – توضيحالمسائل، م 8.