انسان باید نیتش این باشد كه در فرض امكان، همه [عبادات] را عمل كند. یك سلسله اعمالی هستند كه زمان آنها گذشته است. مثلاً ما در عاشورا نبودهایم، در صفین و یا احد نبودهایم و… به همین جهت نسبت به آنها محروم بودهایم. امّا با نیت میتوان در آنها حضور داشت. در یك روایتی ـ كه در نهجالبلاغه و جاهای دیگر ذكر شده ـ آمده كه یكی از اصحاب حضرت در جنگ جمل به حضرت عرض كرد كه برادر من خیلی دوست میداشت كه باشد و پیروزی شما را ببیند; ای كاش میبود! حضرت فرمودند: آیا در نیت دوست داشت با ما باشد؟ عرض كرد: بله. فرمودند: او با ماست. بعد حضرت فرمودند: افرادی با ما هستند كه هنوز بدنیا نیامدهاند. چون در نیات با ما هستند، در ثواب ما شریكند. و عجیب‌تر روایت جابر است كه نقل میكند وقتی در روز اربعین حضرت را زیارت كردیم، عطیه گفت: جابر! ما در ثواب با اینها شریكیم. گفتم: اینها زن و بچهشان را رها كردند، بیابان‌ها را طی كردند، كشته شدند چگونه با آنها شریكیم؟ فرمود: از حبیبم شنیدم كسی اگر قومی و عمل قومی را دوست داشته باشد با آنها محشور میشود و در عمل آنها شریك است.
در مسیر بروزرسانی و بهبود
با توکل بر خدا، در حال به روزرسانی سایت هستیم. ممکن است برخی بخش ها موقتا ناقص باشند. از صبر همراهی شما سپاسگزاریم
