ما با نیت میتوانیم با اصحاب سیدالشهداء(ع) باشیم و همه آن درجات را كسب کنیم. دو نوع نیت وجود دارد:
۱ – تصعید نیت؛
۲ – توفیر نیت.
«تصعید نیت» این است كه انسان درجات نیت خود را رشد بدهد; به این معنا كه گاهی عبادات فرد خوفاً گاهی رغبتاً و گاهی شوقاً و یا حُباً است كه به اینها «تصعید نیت» میگویند؛ یعنی انسان میتواند نیت خود را به تدریج رشد بدهد و از انگیزههای غیرخدای متعال فارغ بشود و برای خدا، خدا را عبادت كند.
«توفیر نیت» این است كه نیت انسان فراگیر بشود; یعنی نیت خوب، همه اعمال انسان را شامل بشود و همه اعمال با نیت خوب انجام بشود و هم اینكه نیت انسان نسبت به اعمال فراگیر بشود.
یك سلسله اعمالی هستند كه انسان نمیتواند در عمل به آنها برسد ولی در مقام نیت میتواند نیت همه را داشته باشد و با پای نیت این راه را طی كند. آنچه در دعای “مكارمالاخلاق” آمده هر دو كار میباشد; «اللّهم صلّ علی محمّد و آله و بلّغ بایمانی اكمل الایمان واجعل یقینی افضل الیقین وانته بنیتی الی احسن النّیات و بعملی الی احسن الاعمال. اللهم وفِرّ بلطفك نیتی و …». اولاً باید آن «احسن النیات» در همه زندگی انسان جاری بشود و ثانیا بسیاری از خیرات است كه انسان در عمل نمیتواند به آن برسد; چون عالم، عالم تزاحم است; مثلاً اعمال عبادی شبانهروزی كه در كتاب مفتاحالفلاح مرحوم شیخ بهائی آمده اگر انسان در تمام بیست و چهار ساعت هم مشغول باشد باز هم نمیتواند همه را انجام بدهد…