در پاسخ باید گفت که این ماجرا (جان دادن آسیه، قبل از اصابت سنگ)، در قرآن نیامده است. در آيه 11 سوره تحريم، در مورد آسيه اين گونه آمده است: «خداوند براي مؤمنان به همسر فرعون مثال زده است در آن هنگام كه گفت، پروردگارا خانه اي براي من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و كار او نجات ده و مرا از گروه ستمكاران رهايي بخش»
در روايات و نقل هاي تاريخي نيز چنين مطلبي را نيافتيم؛ بنا به نقلي كه از ابن عباس شده است: فرعون همسرش آسيه را در تنگنا و شكنجه قرار داد تا از توحيد و گرويدن به حضرت موسي دست بكشد. حضرت موسي علیه‌السلام در حالي كه آسيه را شكنجه مي دادند روزي عبور كرد با انگشت خود به حضرت موسي از وضع خودش شكايت كرد. حضرت موسي براي او دعا نمود و او پس از آن دیگر درد شكنجه را حس نمي كرد تا اين كه بر اثر شكنجه فرعون درگذشت در حالي كه مي گفت: «خداوندا براي من نزد خودت خانه اي در بهشت بنا كن». خداوند نیز به او وحي كرد سرت را بلند كن! وقتي سرش را بلند كرد خانه و جايگاه خودش را در بهشت كه خانه اي از در بود را ديد و تبسم كرد. فرعون گفت به ديوانگي اين زن نگاه كنيد او را شكنجه مي كنند و مي خندند.
در مورد امام حسين علیه‌السلام و ياران آن حضرت نيز این گونه است که بنا به آنچه در روايتي آمده: امام حسين علیه‌السلام پس از آن كه در شب عاشورا بيعت خود را از اصحابش برداشت و از آنان خواست تا بروند، هفتاد و دو نفر باقي ماندند و به آنان فرمود سرهايتان را بالا كنيد پس از آن كه سرهايشان را بالا كردند جايگاه خودشان را در بهشت به آنان نشان داد و به همين جهت با توجه به اين كه آينده خودشان را مي ديدند و بر يقين بودند، همگي خوشحال بودند و با رضايت كامل به استقبال شهادت مي رفتند.
سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين علیه‌السلام نيز همين گونه بود. اما دليلي نداريم كه درد را احساس نمي كردند. وقوع برخي اتفاقات مانند سلامتي حضرت ابراهيم علیه‌السلام در آتش و يا بنا بر فرض عدم احساس درد شكنجه براي حضرت آسيه، نشانه اي از قدرت خداوند است كه در برابر قدرت فرعونيان و نمروديان بسيار كارساز است و تصور قدرت خداوندگاري را از سرشان بيرون مي آورد و با واقعيت فراتر از جهان ماده به طور عيني روبرو مي شوند.
اما چه بسا چنين ثمره اي در هنگام ضربت خوردن امام علي علیه‌السلام و با شهادت امام حسين علیه‌السلام مترتب نبوده است. علاوه بر اين كه از دلايل برتري مقام شخصيتي مانند امام حسين علیه‌السلام نسبت به همه شهداء همين است كه با شديدترين رنج ها و بحراني ترين شرايط به شهادت رسيده است.