استمنا حد ندارد؛ ولى تعزير دارد. اگر شخصى كه استمنا كرده نزد قاضى اقرار كند يا دو نفر عادل نزد قاضى شهادت بدهند، قاضى او را تعزير مىكند، يعنى مقدارى كه مصلحت مىداند به او تازيانه مىزند. البته در اين گونه موارد لازم نيست شخص به گناه خود اقرار كند و يا ديگران آبروى گناهكار را نزد قاضى از بين ببرد.[1]

 

 

پی نوشت


[1] – اللمعة الدمشقيه، ج 9، ص 330 و وحيد، تكملة منهاجالصالحين، ج 3، م 292

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *