درباره حرمت استمنا و خودارضايى از امام صادق (علیه السلام) پرسش شد. حضرت فرمود: گناهى بزرگ است، خداوند در كتاب خود از اين عمل نهى فرموده است. كسى كه به چنين عملى دست مى زند، گويى با خود ازدواج كرده است! و اگر از كار وى آگاه شوم با وى غذا نمى خورم.
سؤال كننده پرسيد: منبع اين سخن از كتاب خدا كجاست؟
حضرت فرمود: در آيه «فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ»[1] مراد از «وَراءَ ذلِكَ»استمناء مى باشد.[2]
گفتنى است؛ كه حرمت استمنا تنها به خاطر آثار و زيان جسمانى آن نيست، بلكه حكمت هاى ديگرى نيز دارد كه بر ما مخفى است.
پاره اى از زيان هاى جسمانى، روانى و اجتماعى استمنا عبارتند از:
1 – خستگى و كوفتگى،
2 – عدم تمركز حواس،
3 – ضعف حافظه،
4 – استرس و اضطراب،
5 – حساسيت بيش از حد و زودرنجى،
6 – كمر درد،
7 – ريزش موها،
8 – ناتوانى جنسى زودرس در جوانى،
9 – بى خوابى يا بدخوابى و مشكلات مشابه،
10 – انزال زودرس و غيرارادى يا خروج منى به صورت قطره قطره،
11 – بى ميل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با جنس مخالف و همسر، احساس طرد شدن، دير ازدواج كردن و لذت نبردن از زندگى مشترك.[3]
پی نوشت ها
[1] – مؤمنون 23، آيه 7.
[2] – وسايل الشيعه، ج 28، ص 364.
[3] – ر.ك: پرسش ها و پاسخ ها، شماره 7، ص 285.