همه مراجع (به جز بهجت، صافى و مكارم): اگر با حق زناشويى شوهر منافات داشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد اجازه بگيرد. امّا اگر شوهر او را از روزه گرفتن باز دارد، بايد اطاعت كند؛ هر چند با حق زناشويى او منافات نداشته باشد.[1]
آيات عظام بهجت و مكارم: بنابر احتياط واجب، بايد از شوهر اجازه بگيرد؛ هر چند با حق زناشويى او منافات نداشته باشد.[2]
آيه اللّه صافى: اگر با حق شوهر منافات داشته باشد، بايد از شوهر اجازه بگيرد و اگر منافات نداشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد اجازه بگيرد. اگر شوهر، او را از روزه گرفتن باز دارد، بايد اطاعت كند؛ هر چند با حق زناشويى او هم منافات نداشته باشد.[3]
پی نوشت ها
[1] – امام، سيستانى و نورى، تعليقات على العروة، اقسام الصوم، السابع ؛ تبريزى، منهاج الصالحين، ج 1، م1067 ؛ وحيد، منهاج الصالحين، ج 2، م 1067 و دفتر: خامنه اى.
[2] – مكارم، تعليقات على العروة، اقسام الصوم، السابع ؛ بهجت، وسيله النجاة، ج 1، م 1186.
[3] – صافى، هدايه العباد، ج 1، م 1399.